Foute hitjes

We waren bij de rit Page naar Moab gebleven. Met een omweg zijn we we via Monument Valley gereden. Ook dit gebied wordt beheert door de indianen en dus weer dik betalen. Ze weten wel raad met die toeristen, maar deze weg had ik niet willen overslaan. Het typische plaatje van Amerika met de 3 rotsformaties aan de horizon en waar oa once upon a time in the west is opgenomen. Een plaatje van de ultieme roadtrip en daar hoort natuurlijk een country achtig deuntje bij!

Na een stop in monument valley zijn we door gereden naar Moab, wat in Utah ligt en dit keer ging bij het passeren van de State line echt de klok een uur vooruit waardoor we een relatief lange dag in de auto hadden doorgebracht. In ons country style motel nog maar even een plonsje in het zwembad, wasjes gedraaid, eten en lekker slapen.

Woensdag op tijd uit bed om naar Arches national park te rijden. Aangezien de temperaturen hier weer richting de 40 graden zouden gaan wilde we in de ochtend een hike doen als het nog een beetje aangenaam is. We hadden wat korte wandelingen uitgezocht waarvan de eerste naar Natural Bridge in de Devil's Gardens lag. Een relatieve eenvoudige wandeling dus we waren er ook zo, nou toch maar even verder wandelen totdat we bij een enorme rotsformatie kwamen welke je omhoog kon beklimmen...hmmm deze held had even de twijfels maar besloot toch maar achter Rosanne aan te gaan. Boven waren er 3 trails, naar double O arche, Navajo arche en Partition arche en zo enthousiast als we waren zijn we ze alledrie afgelopen. Weer dikke vrienden gemaakt onderweg, Amerikanen zijn, gemeend of niet, enthousiast en praten overal tegen je. Na deze flinke wandeling van ruim 8 kilometer hadden we de pap flink op. Toch zijn we ook nog even naar het uitkijkpunt bij de delicate arche gereden en hebben we de window arche daarna nog even op de foto gezet. Toen vonden we het echt mooi geweest en zijn we teruggereden naar Moab.

Donderdag weer kilometers vreten van Moab naar Panguitch. Dwars door Utah, met country FM of hoe de radio zender ook mag heten en wat een hitjes kwamen er uit de speakers terwijl we door de meest troosteloze dorpen ooit reden. Een greep uit de verschillende teksten: every week has a weekend; you want a margerita I will bring tequila and ice en de klapper: your lips taste like sangria! Fantastisch!!! Tegen tweeën reden we Panguitch in en de onweerswolken hingen om ons heen. In ons motel waren ze in de 60's waren blijven hangen, hebben we ingecheckt en zijn we nadat toch echt geregend had en we voor het eerst een trui aan moesten (!) nog even naar Bryce gereden. Toch ff kijken en alvast een plan maken voor morgen.

Vrijdag was het weer gelukkig weer een stuk beter en zijn we op tijd naar Bryce vertrokken om maar weer een goede wandeling de Canyon in te maken. De meest gelopen en aangeraden trail is de combinatie van de Queens en Navajo loop van 4,6km, eitje! Bryce is fantastisch met z'n aparte kleuren en Hoodoo's (soort van uit de kluiten gewassen stalagmieten). Na een kleine 2 uur waren weer boven en hebben we de auto naar het zuiden van het park gepakt en nog een klein wandelingetje gemaakt en onderweg nog wat stops gepakt. Tegen vieren was de pap op en zijn we teruggereden naar het inspirerende Panguitch.

Zaterdag, de 4th of July oftewel Independence Day! Het eerste vuurwerk ging om 6u al de lucht in, de bbq'en stonden om 8u al te loeien en de antiekmarkt liep om 9u al als een trein en Blake Sheldon zong op de achtergrond: your lips taste like sangria. Wij lieten Panguitch achter ons en zette koers richting Zion National Park. Een korte maar opnieuw mooie rit bracht ons in Zion waar we oa op aanraden van Rens de Angel's Landing hike gingen lopen. Dit moest een van de 5 mooiste hikes in de US zijn, maar er werd ook gewaarschuwd voor d'r pittige klim en de klim en klauterpraktijken op het einde. Lees jezelf aan een ketting naar boven hijsen met aan beide zijde een afgrond van honderden meters. Heb Rens op bepaalde momenten toch wel een beetje vervloekt kan ik je vertellen. Het eerste gedeelte 2 mile loop je over een pad wat behoorlijk omhoog loopt. Naarmate je hoger komt wordt het uiteraard ook steeds zwaarder door de ijle lucht. Maar eenmaal boven dabbende er dus nog niet, want dan beginnen we aan de laatste 0,5 mile en dat is hel jongens! Deze held op sokken is er welvoor gegaan en gelukkig werden we boven op een spectaculair uitzicht getrakteerd over de Zion Canyon. Weer een totaal ander gebied, veel groener en met een Virgin River die er dwars doorheen stroomt. Na ruim 3,5 uur gewandeld, geklommen en geklauterd te hebben stonden we helemaal kapot beneden in de vallei en hebben we de shuttle bus terug genomen naar de auto. We moesten vervolgens nog een klein uurtje rijden richting St. George waar we zouden slapen. Bedoeling was om ons daar onder de locals de begeven om iets van de 4th of July mee te maken, maar we waren uitgeteld en hebben het bij het kijken naar het vuurwerk op tv gehouden.

Zondag Vegas baby!!! Aangezien ik weer een paar dagen achter loop en we op het punt staan te vertrekken, houd ik het hier weer even bij. Tot over een paar dagen!

X Tjits