sterke verhalen

Het weekend, altijd een garantie voor het opdoen van sterke verhalen, zeker als je aan 61 Oceanview Road in Mount Maunganui woont bij een zekere familie Hall. Mijn god wat een zooitje kan het er zijn.

Vrijdagmiddag op kantoor begon het geouwehoer al. Had woensdag mn baas (=Mark) een zak drop gegeven, aangezien papa en mama die hadden meegenomen. Had gezegd dat het typisch hollands was en als ie het niet lekker vond moest ie het maar aan zn kinderen geven. Nou hij vond het wel lekker en die zak ging niet mee naar huis, maar bleef op kantoor. Hij kwam vervolgens iedere middag rond 4 uur rond met de zak en de vraag wie wil er dwroap (het klinkt leuker dan dat je het schrijft). Het ze(=mark, trevor en cassy onze secretaresse)geprobeerd nederlands te leren. Drop was al lastig, laat staan gemengde drop. Helemaal als de meligheid begint toe te slaan op de vrijdagmiddag. Daarnaast kunnen Cassy en ik het vrij goed met elkaar vinden, zijn we allebei blond. Dus als het iets te lastig wordt geven we ons blond zijn de schuld dat we eigenlijk niks weten en ook niet hoeven te weten. We zijn meer decoratie. Mark begint er redelijk het gebrek van te krijgen, 2 vrouwen op kantoor iets een beetje bijdehand gaan lopen doen –hehe-.

Ik wist dat Trevor en Lorraine vrijdagavond bij Trevor’s zus zouden gaan eten, maar had tot 16.00u vrijdagmiddag geen idee of ik mee moest. Ik bleek idd wel mee te moeten...gezellig (mwah). Helemaal familie was er, dus kon weer mn standaard bandje afspelen, waar kom je vandaag, wat doe je hier, waarom ben je hier bla bla. Was uiteindelijk allemaal best gezellig, aardige familie.
Moest Anna en Shani (mn “nieuwe zussen”)het verhaal van de afhaal chinees vertellen. Was de afgelopen week met Lorraine naar de afhaal chinees geweest, ze had geen zin om te koken. Je moet hier eerst betalen, en vervolgens kan je je eigen bakjes volladen. Dat betalen werd een probleem. Lorraine gaf dr creditcard aan het meisje achter de balie en ze moest dr pin nummer intoetsen....wrong pin number. Jaja ze was haar eigen pinnummer vergeten (die ze al zo’n 8 jaar heeft). Naar huis bellen, Trevor gaf haar vervolgens het verkeerde nummer. Nog een poging te gaan...en ja weer niet goed. De rij achter ons werd langer en mensen stonden te zuchten en te doen en ik en Lorraine lagen helemaal in een deuk hoe dit toch mogelijk was. Wij naar de pinautomaat –ze dacht dat ze haar nummer weer wist-, maar de pinautomaat at dr pasje op, omdat ze al 3x had geprobeerd te betalen bij de chinees. Wij terug naar de auto, ben op weg naar huis toen ik een ingeving kreeg dat Trevors pas nog in de auto lag..inderdaad. Weer bellen, wat is het nummer van de pas. Wij terug naar de chinees, opnieuw proberen te betalen...weer verkeer pinnummer. Weer bellen (dat meisje wist onderhand ons huisnummer uit dr hoofd)...Trevor had het goede nummer doorgegeven, maar Lorraine had de nummers niet goed ingetoetst. Bij poging 2, na een half uur, hadden we eindelijk betaald. Heb helemala in de scheur gelegen en Anna en Shani konden het niet geloven wat er was gebeurd. Jaja hebben jullie enig idee hoe het er hier aan toe gaat.

Zaterdag lekker uitslapen. Daarna met mijn inmense ute (zo noemen ze mn auto, kan het niet helpen) de stad in. Kan je vertellen dat is niet echt een succes. Het rijden zelf gaat prima, maar dat ding parkeren ho maar. Ik heb een zwaaikicht op eht dak, waardoor de auto te hoog is om ook maar ergens te parkeren. Uiteindelijk tussen 2 auto’s gewurmd. Na 2 weer in de stad heb je het echt wel gezien, tis allemaal niet zo gek bijzonder. Terug thuis lunchen en kopje thee na. Ze snappen hier niet dat ik gewoon mn thee zonder iets erin kan drinken. Nee hun afwaswater ziet er zeker lekker uit- thee met melk, bah-. Vervolgens begon het afvuren van de vragen door Damian:
- Nederland is toch wat anders dan Holland?
o Nee dat is hetzelfde!
- Waarom hebben jullie dan twee namen voor hetzelfde land?
o Weet ik niet. Weet alleen dat wij (nederlanders) het altijd over The Netherlands hebben, terwijl jullie altijd Holland zeggen. Wij zeggen alleen Holland als het het nationale voetbalelftal aan het aanmoedigen zijn.
- Leven jullie onderwater? (bleek grappig bedoeld)
o Nee!! Mijn god wat denk je, dat we de hele dag met een snorkel en flippers aan lopen ofzo?
- Hoe kan het dan dat jullie land niet onderloopt als 1/3 deel onder zeeniveau ligt?
o Weet ik veel. Ja we hebben dijken en duinen die een hoop tegen houden, maar tis nou niet dat ik daar een studie van heb gemaakt. Weet dat als de boel overstroomt dat Ede droog blijft.
- Staan jullie nog steeds met je vinger in de dijk om het water tegen te houden?
o (toen was ik het redelijk zat) Ja dat doen we nog steeds.
· Lorraine had em door en deed vrolijk met me mee: “ Oh nemen jullie dan koekjes enzo mee als jullie naar de dijk gaan?
o Ja, tis een groot feest. Iedereen neemt taart mee enzo. Je wordt opgeroepen om naar de dijk te komen. Daar draaien we dan shifts, zodat je elkaar wel afwisseld. Tis zo belangrijk dat het werk gedaan wordt. Iedere nederlander komt aan de beurt.
Damian gaf het vervolgens op. Hij wist niet meer wat nou waar was en wat niet (hij is niet eens blond). De rest van de familie lag totaal in coma.

’s Middag opgeruimd, stofzuigen en al dat vervelende werk. Moest alleen met Damian foto’s maken van zn surfboard. Hij ging een nieuwe laten maken geloof ik en omdat ik een digitale camera had, wist hoe het werkte en ik kon ze op de comp zetten moest dat uiteraard weer worden misbruikt. Dacht dat geen held was met de comp, maar Damian is ongeveerde grootste hoop ellende die ik ooit heb gezien –nog erger dan mam, jaja het kan echt-. Hoefde nog net niet uit te leggen in welke gleuf een diskette moest. Uiteindelijk was het gelukt. Min of meer als bedankje voor ie of ik zin had om ’s avonds mee uit te gaan. Er speelde verschillende bandjes en Anna zou ook komen. Uiteraard ging ik mee, doen we niet zo moeilijk over. Ben eerst maar naar Anna(mn nieuwe zus)gegaan, daar vrouwenavond gehad met kleren passen, opmaken en wijn drinken, blabla. Daarna de stad in. Was echt super gaaf, er waren allemaal bandjes aan het spelen. Was zo lekker om weer een keer te stappen, was eerst met Anna en haar vrienden, maar vond het een beetje lullig voor Damian aangezien hij mij had gevraagd, dus toen maar even naar zijn cafe. De band die daar speelde was wel erg goed, alleen niet zo mijn muziek maar goed. Had hakschoenen aan en zo'n pijn in mn voeten dat ik mn schoenen midden in de kroeg heb uitgedaan. Damian had mn schoenen vervolgens in zn kontzakken van zn broek gedaan, geen gezicht. Hebben daar gedanst, ik op mn blote voeten, en veel mensen ontmoet.

We zijn rond 3u de kroeg uitgezet, toen heeft Damian me gedragen naar de taxi, god mag weten hoe. Thuis aangekomen was k nog wel zo bijdehand dat er geen bed meer vrij was in huis. Oh niet aangedacht. Nou je mag bij mij in bed, maar geen gesnurk en je ligt stil! Nog een uur liggen kletsen en vervolgens zijn we in slap gevallen.
Trevor en Lorraine wisten van niks, tot ik het de volgende ochtend vertelde. Aangezien ik me zo brak als een banaan voelde ben ik ‘s middags maar naar de Hot Water pools geweest. Dit zijn thermische baden, met kokend heet water, lekker relaxend. Was voor de rest van de dag niet echt productief, maar daarvoor hebben ze de zondag uitgevonden.

Zit nu weer op kantoor. Heb een hoop werk te doen deze werk. Morgen een vrije dag, we hebben een nationale feestdag wat je kan vergelijken met 5 mei. Dus ik ga maar eens aan het werk. Als jullie ook van dit soort mooie verhalen hebben...je weet me te vinden!! Tot snel.

Kus
Tjits