Ik heb een toe toe toeter

Lombok dus. Vanaf de Gili's een half uurtje varen naar de haven van Bangsal. Voor deze haven werden we in alle reisgidsen gewaarschuwd goed op je spullen te passen en niet in te gaan op het "vriendelijke" en bovenal dringende aanbod van locals om je tas van de boot te dragen, want voor je het weet ligt je tas in de paardenkoets die je vervolgens tegen een dik tarief bij de busterminal afzet. Twee gewaarschuwde mensen tellen voor 4 en dus snauwde we een ieder toe die bij aankomst ook maar een vinger uitstak naar onze tas en wimpelde we elk welwillende chauffeur af die transport aanbood.

Volledig in de negeermodus liepen we dus met onze 100 kilo op de rug, in de brandende zon naar de bussen...gevonden. Inladen en uiteraard nog weer even wachten, maar toen eindelijk gaan.

We hadden Senggigi uitgezocht als uitvalsbasis op Lombok, omdat dit het meest toeristisch is ( voor lombok begrippen). Vanuit hier zouden we een scooter huren en zelf een beetje gaan rondtouren, maar eerst ons hotel even vinden. Kebun villa's en resort, schitterend gelegen tegen de heuvel aan, gloednieuw, brandschoon en super vriendelijke mensen waar we weer als twee verloren dochters werden ontvangen.

Daar zaten we dan op onze veranda, met een welkomstdrankje in de hand, uitkijkend over de palmbomen en het zwembad...hihi...weer goed uitgezocht. Gezien onze overtocht avonturen zijn we 's middags lekker aan het zwembad gaan liggen en hebben we 's avonds een cocktail gedronken voordat we bij Lotus bayview lekker verse vis zijn gaan eten.

Maandag op jacht naar een scooter, zodat we de komende dagen zelf een beetje ons plan konden trekken. Bij een voor ons gevoel betrouwbaar reisbureautje een blauw met zilvergrijze Honda gehuurd. Toen kwam de vraag "wie rijd". Mijn scooter rijervaring ligt op 0, die van Rosanne op 1 soort van poging, dus Roos was de chauffeur. Scooteren in Indonesië is wel ff wennen, want er wordt continue getoeterd. Toet toet...ik kom er aan...toet...in haal je in...toet toet...kijk uit...toet...ik kom de bocht om...toet toet tooooeeettt...2 blonde meiden op een scooter! Niet makkelijk dus!

We hadden gehoord dat er vanwege Balinees nieuwjaar, de volgende dag, vandaag een soort carnavalsoptocht zou zijn in Mataram, de hoofdstad.
Tijdens dit Oghol Oghol festival worden alle papiermarche poppen getoond welke weer een verhaal uitbeelden over 2 broers (als ik het allemaal goed heb begrepen). Dit festival wordt altijd de dag voor Balinees nieuwjaar gevierd. Op Bali is hun nieuwjaarsdag een Silent day, waarop iedereen binnen moet blijven. Men gelooft dat tijdens nieuwjaar er demonen overvliegen. Doordat iedereen binnen is (de politie stuurt mensen die toch op straat zijn naar binnen), zelfs het vliegveld gesloten is gelooft men dat deze demonen zien dat er niets en niemand is en dus zullen zij overvliegen.

Op lombok is men overwegend moslim en wordt deze dag niet gevierd, maar is het Oghol Oghol festival wel een traditie geworden. Dus daar stonden we, tussen de locals en slechts 5 andere toeristen te bekennen, in de brandende zon wachtende op de optocht. Dat was echt een super leuke ervaring. Het gaat allemaal ff iets anders dan in Nederland, geen structuur, er zit geen vaart in en mensen blijven gewoon midden op straat staan. En de poppen...tja de een nog groter, nog mooier en nog angstaanjagender dan de ander. Na een paar uurtjes hadden we het wel gezien en hebben we ons aan de terugweg gewaagt, wat nog niet makkelijk was aangezien een aantal wegen richting de stad waren afgesloten en ze verkeersborden en straatnaamborden niet kennen. Deze dames beschikken echter wel over gezond verstand dus met hulp van de zon op het westen en een aantal gebouwen als herkenningspunten zijn we er gewoon uitgekomen! Tegen vijven waren we terug bij het hotel. Waar we als beloning een cocktail in het zwembad hebben gedronken en 's avonds bij Papa's Besar hebben gegeten. Een nieuw restaurant van een Indonesische vrouw, die jarenlang in airline catering geeft gewerkt bij garuda (nationale luchtvaartmaatschappij), welke in bezit is van de overheid. Ook hier is macht en corruptie aan de orde van de dag, waardoor zij heeft besloten voor zichzelf te beginnen. Bij dit soort restaurantjes eten we toch echt het liefst!

Op dinsdag zijn we echt op avontuur geweest met onze Honda. We hadden besloten om de kustweg naar het noorden te nemen tot aan Semaru, maar toen we halverwege een bord tegen kwamen en een blik op de kaart wierpen zagen we dat we er nog lang niet waren. Wij zijn echter niet helemaal gemaakt om te scooteren, want na een uur heb je geen gevoel meer in je kont en na anderhalf uur in spreidstand achterop te hebben gezeten weet je niet hoe je ooit moet gaan afstappen. Oftewel change of plans. Het bord op de kruising gaf aan dat we 4 km verwijderd zaten van de Ganga watervallen...poging maar wagen.

De eerste 2 km ging prima, maar daarna werd het een stukje onverhard en toen weer verhard en toen weer onverhard en tenslotte een hobbelpad door de rijstvelden, maar ineens waren we er! Vriendelijk ontvangen en Roos ging ff de scooter parkeren...alleen draaide ze per ongeluk het gas iets te ver open, waardoor ze lopende naast de scooter, door de scooter werd aangereden. Ok niet lachen...oh het is niet ernstig...gaat het?....pijn gedaan?...nee?...oh.....hahahahahaha!

Op deze plek, met schitterde uitzicht over een van de weinige rijstterrassen op Lombok, liggen 3 watervallen, waarvan de eerste makkelijk te vinden is. De overige 2 kan je op eigen houtje niet vinden, dus hebben we een local gecharterd. De eerste waterval was na een klein klimmetje bereikt, maar voor de tweede moesten we de soort van stuwdam in de eerste waterval oversteken. Wij zijn niet zulke helden, maar dat moment waren we G.I Jane 1 en 2, want daar gingen we...sorry mam, het is maar goed dat je dit niet hebt gezien. Ook waterval 2 was prachtig! Voor waterval 3 moesten we weer terug en al survivallend afdalen naar beneden, wat geen aanrader is op de birkenstocks. Vervolgens 4x de rivier oversteken...jaja het ligt vast op camera anders geloven jullie het vast niet. De derde waterval ligt in een soort grot, waardoor er meerder watervallen zijn wat er uiteraard wel heel spectaculair uitziet.

Al met al een onverwachte top dag! Nadat we het stuk weer terug zijn gescooterd hebben er onszelf beloond met een biertje en zijn we 's avonds gaan eten bij café Alberto. Dit restaurant ligt net iets buiten het centrum, maar heeft een gratis shuttle, nou ja hilarisch koekblik, die ons kwam ophalen. We hebben heerlijk aan het strand gegeten, alleen jammer dat Indonesisch superster Noah daar ook met z'n fanclub dag was. Toen we terugkwamen bij het hotel en vertelde dat hij daar was kreeg de receptioniste geloof ik bijna een beroerte.

Na zo'n enorme scooterdag de vorige dag, hadden we woensdag geen zin om veel te gaan doen en dus hebben een filmpje gekeken, de lekkerste mango smoothie ever bij papa's Besar gedronken en aan het zwembad gelegen.

Donderdag zijn we nog een stukje gaan rijden naar een prachtig uitkijkpunt vanaf waar je de Gili's weer zag liggen. Daarna zijn we bij Mangsit aan het strand gaan liggen. Heel toevallig hadden we het er die ochtend over gehad dat we al ruim een week geen druppel regen meer hadden gehad... God straft opnieuw direct, want we lagen een uur op het strand toen het begon te waaien en donkere wolken vanaf zee het land op dreven. Snel spullen bij elkaar rapen en snel de scooter op en scheuren maar. We waren echt net op tijd binnen toen het echt begon te hozen, maar wat is er nou leuker dan zwemmen in de regen??! Het zwembad water is namelijk theewater en dus lagen de dames 2 seconden later in de stromende regen in het zwembad.

Tegen vijven gedoucht en een spelletje kolonisten gedaan, in gezelschap van de huiskalkoen. Sommige hotels hebben een hond, andere een kat, maar deze had een kalkoen. Nou ben ik niet dol op alles wat vliegt of ooit heeft kunnen vliegen, dan wel vleugels heeft, dus liep ik telkens weg als meneer kalkoen eraan kwam, maar het leek wel alsof ie in de gaten was dat ik het bijna in m'n broek deed, dus kwam ie telkens bij mij terug. Er zat niks anders op dan de kalkoen te negeren en dus met klamme handen net doen alsof er niks aan de hand was...het leek te helpen. Na mijn overtuigende overwinning hebben we de scooter teruggebracht en zijn we nog 1x bij papa's Besar wezen eten, waarna we onze spullen hebben ingepakt.

Vrijdag, tijd om weer te gaan en lombok achter ons te laten. Keurig op tijd waren we op het vliegveld en zaten we om 12.10u klaar voor boarden, toen onze vlucht bijna 2 uur vertraging bleek te hebben. Heel irritant, maar dat is hier eerder regel dan uitzondering. En dus kwamen we om half 4 aan op Jakarta en zaten we om 4 uur in een taxi op weg naar het hotel. Een wedje gelegd hoe laat we er zouden zijn aangezien de wegen naar en van Jakarta een grote file zijn, maar het viel mee en dus zaten we om half 6 in de executive lounge van ons hotel. We hadden voor Jakarta een iets wat luxe hotel geboekt, omdat het hier enigszins rampzalig is. En als je dab toch gek doet, doe dan goed gek...en dus zaten wij in de executive lounge waar van 6 tot 8 cocktail uur was!

Zaten we dan aan de witte wijntjes, kaasplankje, sushi, wraps, nacho's, gerookte zalm en gerookte ham, nog een wijntje en een cocktail...ja als je er bent moet je er ook optimaal gebruik van maken. Geen gezucht hoor 2 rugzaktoeristen in een lounge met alleen maar zakenmannen, maar daar hebben wij compleet maling aan!

Ons hotel zat op "loopafstand" van de weinige toeristische attracties en dus zijn zaterdag, na het ontbijt eerst de tas gaan inpakken en alles gaan klaarmaken voor de vlucht vanavond, de stad ingelopen. Eerst even bij de grootste moskee een poging gewaagd tot een bezoek, maar buitenlandse vrouwen in een korte broek worden toch echt geweerd. Dan maar even kijken bij de katholieke, jaja, kathedraal aan de overkant kijken. Heel vreemd om in zo'n kerk te lopen, aangezien het moslim en hindoeïsme is wat de klok hier slaat. Daarna zijn we naar het nationaal monument gelopen, nou ja gesmolten, want het wad godsgruwelijk heet. Het monument is niets anders dan een marmeren paal met een bronze vlam bovenop en ipv nationaal monument kan je het misschien beter nationalistisch monument noemen. Na een klein rondje te hebben gemaakt hadden we het dus wel gezien en wilde we vanwege de vreselijke hitte ergens binnen lopen, waar airco was. Het nationaal museum zit hier ook vlakbij en dus zijn we daar nog een paar uurtjes doorheen wezen struinen.

Tegen half 5 was het mooi geweest en zijn we met de taxi teruggegaan naar het hotel, waar we nu zitten te eten. Over een kleine 2 uur gaan we richting het vliegveld en dan zit het er echt op. We hebben 4 fantastische weken gehad. Indonesië is schitterend en heeft ons in alle opzichten verrast en onze verwachtingen overtroffen. Zeer vriendelijke en gastvrije mensen, schitterende natuur en indrukwekkende bouwwerken. Ik kom hier zeker terug!

Deze 4 weken waren nooit zo leuk en gezellig geweest zonder Rosanne! Ik wil je bij deze dan ook bedanken voor een top tijd. Dank voor de slechte grappen, de goede verhalen en de betere gesprekken. Dank voor het open maken van al mijn flesjes water, want zonder jou was ik uitgedroogd. Dank voor het veilig scooteren 4 dagen lang. Je was het beste reismaatje wat ik me kan voorstellen, want het was eng vaak 2 zielen, 1 gedachte. Overal waren we het over eens, van hotels tot daginvulling tot waar gaan we eten en zelfs wat gaan we eten was vaak hetzelfde. Dank! En wat mij betreft sparen voor een safari in Afrika!

Voor iedereen thuis, bedankt voor de leuke en lieve reacties, want dat is altijd leuk om te lezen terwijl je onderweg bent.

Tot mijn volgende reis!

Liefs X