Dejavu

Jaja, mn laatste stageweek, waarbij de mooie medeling van mijn lift, Graeme, kwam dat we voortaan pas om 8u naar het werk gingen ipv half 8 en dat we donderdag eerst de wedstrijd van het Nederlands elftal gaan kijken en daarna pas richting werk gaan, hou wel van zo’n instelling in mijn laatste week, maar eerst even afgelopen week + weekend, want hij was weer prachtig!! Ga er maar even goed voor zitten!!!

Je kon de dinsdag ook wel de dag van de impulsieve ideeen noemen. Hoorde bij de ochtend koffie dat de rugbywedstrijd zaterdag in Auckland nog niet was uitverkocht. Nu was de planning om vrijdagavond naar Auckland, om ’s nachts, tijdens een oranje party, de orange boys aan te moedigen, maar ja wat moet je dan doen op je vrije zaterdagavond...jullie kunnen de boel wel bij elkaar optellen, aftekken vermenigvuldigen en tot de volgende uitkomst komen: Tjitske op internet kijken, idd goedkope kaarten beschikbaar., Niek inlichten, Niek gaat Kris en Michiel inlichten, na zo’n 20 e-mails heen en weer, 3x de trap op en af naar Graeme voor advies was het resultaat 4 enthousiaste mensen, waarvan 1 histirisch, want we gaan in de herkansing met Richie!!!! Auto meteen geregeld, was een tegenvaller dat die pas tegen 6u vrijdagavond beschikbaar zou komen, oftewel door het donker richting Auckland. Gelukkig kan ik de weg ongeveer met mn ogen dicht wel vinden, en ben een grote meid hier geworden die allerbarstends goed aan de linkerkant van de weg heeft leren rijden (kan weer lachen worden in Nederland), maar toch.

Woensdag opnieuw veel e-mailverkeer, ja we werken ook nog wel tussendoor, aangezien we het nodig vinden om 1 regel per keer te versturen en ik met al mn goede bedoelingen de zaterdagavond probeer te plannen. Het komt ook allemaal best goed, denk ik. ’s Avonds weer hockeyen en zowaar hebben we onze eerste overwinning geboekt. Niet handig om van mij te zeggen dat ik in NZ zal blijven als we zouden winnen, had nl niet verwacht dat we dat klusje gingen klaren, maar we hebben het jonge 15-jarige grut ff alle hoeken van het veld laten zien, vonden ze niet leuk, wij wel. De meiden waren dan ook nier erg happy om te horen dat volgende week mn laatste wedstrijd is, en wilde nog wel een afscheidsfeestje doen....best jullie regelen het maar.

Verder weer geouwehoer op het werk, er circuleert een e-mail uitnodiging voor afscheidsborrel voor Tjitske, maar Tjitske heeft deze zelf niet gezien, maar heeft alleen te horen gekregen dat de vrijdagavond vrijgehouden moet worden....hmmm, ok. Verder bijna de printer naar mallemoeren geholpen, moest je Mark weer over horen. Kwam even later weer zn kantoor uit met mn kaart van Europa, met de vraag of Frankrijk nou eigenlijk dichtbij Ede was? Voelde de bui al hangen...”ja want dan gaan we naar de rugby world cup (in 2007) en dan hebben we daarna groot feest bij jou thuis”. Gelukkig heft Mark nog minder topografische kennis dan een kleuter van 4, dus Parijs was ineens niet in een dag te rijden.

Vrijdag, de spanning begon al lichtelijk op te komen. Vanacht om 4u zou het oranjespektakel los barsten. Had op het werk al een oranje overral op de kop getikt, was nog in twijfel over mn veiligheidshelm, en papa en mama hadden een oranje boa meegenomen, dus ik was er klaar voor. In de achterbak: 1 oranje outfit en 1 zwarte all blacks outfit, het zou een sportief weekend gaan worden waarbij met name de vrijdag een vermoeiende zou worden aangezien de wedstrijd pas om 4u begint en er wordt keihard niet geslapen vantevoren, oftewel het ouderwets avondje doortrekken. Lijkt wel weer een slaapfeestje toen ik 12 was waarbij je deed wie het langst volhoud niet te slapen. Maar ja moet toch wel enigzins een schoonheidsslaapje doen, anders kan ik Richie niet onder ogen komen, kan niet he. De weersvoorspelling zag er niet al te gezellig uit voor de zaterdagavond, maar ik had mn researchwerk gedaan en bleek dat we een dakske boven ons hoofd, dus das weer een meevaller.

Vrijdag om half 7 ongeveer weggereden van huis. Moest wachten tot de auto terug was. Nou toen begon de reis, in het pikke donker. Mam, bedankt voor de tip trouwens, die van mn lichten aandoen. TIs hier echte sterves donker en het weer had ook maar besloten niet mee te werken, het zeek van de regen, zeer harde wind en onweer. Te gek!! Alles wel verder goed gegaan, gewoon stukken met groot licht aangereden. Door de gorge zat er heerlijk niemand voor of achter me, dus gewoon in een gangetje van 50 erdoor heen. Was me ff een potje trots op mezelf toen ik dat allemaal had overleefd.

Om 9u draaide ik de snelweg af bij manukau, moest alleen even Niek, Kris en Michiel zien te vinden aangezien die ergens in een restaurant verstopt zaten. Jawel 10 min rondgereden door Manukau, 3x het restaurant voorbij gereden, kon het allemaal ff niet meer vinden. Bij de jongens even de sleutel opgehaald en ben toen naar niek;s flat gereden. Daar mn magnetron maaltijd gehad en ff een half uurtje op de bank gelegen. Naar huis gesmst dat ik er was en of trevor mn paspoort al had gevonden (beetje lopen zieken thuis), nee hij ad alles over hoop gehaald, maa rheeft uiteindelijk maar met air hollandia gebeld en mn vlucht gecancled. Nou 5 smsje heen en weer, dat ik niet met air hollandia vloog en dat ie jou maar moest bellen met de mededeling dat ik op straat moest gaan leven, was allemaal behoorlijk geestig.

Toen kwamen de jongens ook weer die kant op en zijn we richting Pukekohe gereden. Heerlijk, 3 jongens in de auto en een potje melig dat ze waren. Wij in Pukekohe, stonden er van die mega grote oranje pionnen langs de weg. Zaten ze op de achterbank te schreeuwen, jaaaaa die moeten we meenemen...je raad em al. Tjitske vol in de steigers, midden op straat en vriendelijk verzocht om dan maar uit te stappen en zo'n pion in te laden. Zo gezegd zo gedaan. Kwamen bij Marjolein aan, met pion, die we vervolgens op de tv hebben gezet.

Denk dat we er tegen half 12 waren, de wedstrijd begon pas om 4u...lastig. Hebben eerst gezellig zitten kletsen, waren met zn 7en. Toen hebben we hints gespeeld, heb echt in mn broek gezeken van het lachen. Kris moest de titanic uitbeelden, hij doet de move van film en laat zien dat het 1 woord is en toen hadden ze het al geraden. Het was echt zo grappig + een goede tijdsdoder. Tegen half 4 begonnen ze met de voorbeschouwing, ik me in mn oranje overral gehezen, geen gezicht, maar het heeft geholpen. Was zeer geslaag. Ze speelde best goed het eerste half uur, daarna zakte het iets in, maar wij vonden het zeer geslaagd en leuk om zn allen gezien te hebben. Commentaar was ook best goed, zo grappig hoe ze die nl namen uitspreken. Tegen half 7 eindelijk richting bed om vervolgens om 11u weer wakker te worden. Lichtelijk brakjes, maar nog goed te doen. hebben ontbeten gedouched en zijn toen rond half 2 weggereden. Eerst nog even Hellen afgezet op het station en toen naar Niek. Kris en Michiel gingen naar huis en we zouden elkaar weer in de stad treffen, Niek en ik zijn toen naar Bothany gegaan, is een zeeeeeeeer groot shopping centre. Heb daar een sim-card gekocht, omdat ik mn werktelefoon vrijdag moet inleveren en ik wil dit weekend en in het zuidereiland wel bereikbaar zijn, omdat ik ook mn plaats in de bus telefonisch moet reserveren. Zal het nummer aan jullie doorgeven, hopelijk dat ik daar wel normaal op bereikbaar ben. Toen naar de warehouse, lijm voor mn zonnebril gehaald.

Tegen half 5 naar huis, snel spullen bij elkaar geraapt en in de auto gesprongen en toen begon de stress......Ik check mn handtas om te kijken of ik alles heb, is mn portomonee weg. Binnen kijken, alle tassen overhoop gehaald, maar hij was echt weg. Geheel in paniek, hele boel bij elkaar gevloekt. Gelukkig was Niek vrij kalm en begon ik zelf vrij snel terug te redeneren wanneer ik em voor het laatst had gebruikt en wanneer mn tas open is geweest. Hij moest bij de warehouse liggen, anders was ik gerold. Wij terug naar de warehouse en aan de secruity gevraagd of ze een portomonee hadden gevonden...ja...Hij wilde mn naam weten en hoe mn portomonee eruit zag. Klopte allemaal en hij herkende me van de foto;s die op mn pasjes zitten. Was de gelukkigste persoon op de aarde voor even. Hij had geprobeerd een nr te bellen, damian;s nummer zat erin en het kaartje van Trevor met het huisnummer erop, maar beide geen gehoord. Protomonee geckecked en alles zat er nog in!!! Goud eerlijke mensen hier. Raakte er niet over uitgepraat, echt een dikke mazzelpik.

Snel weer in de auto gesprongen en richting Auckland, gelukkig viel eht verkeer mee. Vervolgens bij de mexicaan gegeten en toen naar het station. Aangezien eden park midden in een woonwijk ligt en ze hadden aangeraden om met de trein te gaan, nou we waren niet de enige. Het was nog erger dan de stoptrein naar presikhaaf. Je ging haast denken dat de NS een prachtsysteem is, ze zijn hier niet echt goed in het managen van veeeeeel mensen. Bij eden park moesten we naar de gate en er stond me een dikke rij, we zouden nooit de aftrap halen, maar we zagen mensen ineens naar de zijkant lopen, bleek dat ze een extra hek hadden opgegooid, konden daar zo doorlopen!!! Mooi op tijd. Plaatsen waren weer goed en overdekt!! Het zeek namelijk van de regen. Nou jongens en Richie was weer heerlijk hoor. Uiteraard ook weer gewonnen. Opnieuw veel foto;s gemaakt en van Niek ook foto;s overgenomen, dus er moet nu wel iets tussen zitten. Na de wedstrijd weer naar de trein, 2 treinen staan wachten voordat we er een keer in konden.

Uiteraard in de city nog even een derde helft gedaan. Gingen naar een kroeg toe, en ik kwam daar binnen en dacht jeetje dit komt me bekent voor, maar verder niet. Na 20 min rond te hebben gekeken kwam ik toch echt tot de ontdekking dat het dezelfde tent was als waar we 2 weken geleden ook waren geweest. Oeps!! Rond 2 uur zijn we naar huis gegaan, geheel kapot.

Zondag rond half 1 weggereden bij Niek en was om 3 uur thuis. Kwam ik thuis stond de voordeur beneden open, maar er was niemand....typisch. Trevor en Lorraine kwamen een half uurtje later binen. Kreeg om 4 u sms van Damian of ik alweer thuis was en of ik zin had om wat te gaan drinken....jawel. Hij had vrijdag ook al gesmst of ik 's avonds mee uit ging, maar ja niet thuis. Ik wist dus dat hij naar de Mount kwam, Lorraine en trevor wisten van niks, stond ie in eens voor de deur...ja ik wist het wel. Uiteindelijk rond 5 uur richting de pub en daarna ook maar uit eten geweest. Meisje in het restaurant herkende mijn accent (heb ik dus blijkbaar) en vroeg meteen of ik nederlands was...jawel...of ik even snorkelen voor dr kon zeggen, want dat vond ze zo grappig klinken...best. Om 10u eindelijk thuis, geheel kapot, maar wel een super gezellige avond.

Nu op kantoor, aan mn laatste weekje begonnen en ik moet zeggen, dat voelt wel een tikkeltje raar. Volgende week rond deze tijd zit ik in het vliegtuig naar het zuidereiland. Had het er met Graeme over, zo raar dat ik jullie na vrijdag misschien nooit van mn leven weer zie....jaja daar denk ik dan weer over na. Aangezien dit mn laatste week is, is dit ook VOORLOPIG mn laatste update. Ik heb geen idee of ik in de gelegenheid ben en tijd heb in het zuidereiland om jullie op de hoogte te brengen. Vanaf vrijdag werkt mn tollowens e-mailadres ook niet meer, dus vanaf vrijdag kunnen alle dringende verhalen, mededelingen en vragen gestuurd worden naar mn hotmail, of naar tcjonker@student.han.nl en anders gewoon even 3 weken wachten, want dan zet ik weer voet aan Hollandse bodem, waar ik weer normale koffie kan drinken. Wat ik dan zoal heb geleerd/ beleefd/ nog steeds niet begrijp in Nieuw Zeeland(in geheel willekeurige volgorder):
o Dat oploskoffie niet lekker is.
o Dat mijn gastgezin net zulke malloten zijn als de familie Jonker
o Dat ik totaal geen moeite meer heb met half 7 opstaan, I love it, onee toch niet.
o Dat ik nog steeds niet begrijp waarom ze aan de linkerkant van de weg moeten rijden.
o Dat ik goed ben geworden in inparkeren
o De witte wijn hier zeeeer goed te drinken is
o De topografische kennis van een aantal collega;s nog lager is dan die van een kleuter van 4.
o Dat de meeste denken dat we in Nederland onder water leven en dat we nog steeds met een vinger in de dijk moeten staan.
o Dat iedere Kiwi die in Nederland is geweest, niet verder is gekomen dan Amsterdam, the red light district en de koffieshop, heerlijk waar we weer beroemd om zijn.
o Dat rugbymannen totaal niet vervelend zijn om naar te kijken.
o Dat Richie mn held is.
o Dat ik nog eens even hard over het niet-kunnen-kijken-naar-rugby-probleem moet gaan nadenken.
o Dat er hier nog gewoon koeien en schapen op de weg lopen.
o Dat het strand beschouwt kan worden als een 100k/u snelweg.
o Dat ik nog steeds niet begrijp waarom mensen hier om 6u ’s ochtends een berg gaan beklimmen.
o Dat ik hier op een of andere breuklijn heb gewoond.
o Dat de tsunami alarmen hier niet werken.
o Dat het weer een tikkeltje onvoorspelbaar is.
o Dat ik Desperate Housewives fan ben geworden.
o Dat tv reclames hier nog belachelijker zijn dan thuis, jaja het kan echt.
o Dat Kiwi’s 4 huizen, een kerkje, een golfbaan en een heleboel schapen een pitoresk dorpje vinden, wij zouden gewoon zeggen....oersaai.
o Dat de mensenheid hier echt nog goed is.
o Dat je gerust je portomonee bij de warehouse kan laten liggen.
o Dat ik mn ouders hartelijk wil bedanken voor mij naam, het verschilt van Jet Ski, Jessica tot Tjetska.
o Dat mn nederlands er hier niet echt beter op is geworden.
o Dat 21 weken stage lopen heeeeeeel snel zijn gegaan.
o Dat ik me hier ontzettend heb thuis gevoeld.
o Dat ik hier zeker snel terugkom
o Dat ik iedereen kan aanraden naar nieuw zeeland te gaan
o Dat ik toch ook wel weer uitkijk naar 18 juli 6.30, wanneer mn boeing 777 tegen de landingsbaan op Schiphol wordt geknald
o Dat ik vanaf 19 juli weer voor publiek aanspreekbaar ben en dat je gerust mag langskomen voor verhalen, foto’s film etc.
o Dat ik jullie wil bedanken voor het lezen en reageren op mn verhalen
o Dat ik er nu vandoor ga en jullie heeeeeeel snel weer spreek.

Hele dikke kus
Tjits

p.s foto;s van de rugby komen echt morgen online!!