Zware ochtenden en lange nachten

Helaas geen medailles op de 3 km, maar wat was dat gaaf om eens in het stadion te zitten en er live naar te kunnen kijken. We waren met een behoorlijke groep uiteindelijk van het HHH en allemaal uitgedost in het oranje. Dat was op de fiets dus al een hoop bekijks, maar eenmaal in de rij om het stadion in te kunnen was het helemaal bal. Om de 5 meter moesten we met z’n allen op de foto, die Canadezen wisten namelijk niet wat ze zagen. Eenmaal binnen hadden we onze plaatsen gevonden en waar zaten we...in het bimbovak tussen allemaal belangrijke (vinden ze ook voornamelijk van zichzelf) mensen. We zaten in de bocht op ongeveer 10 meter van het ijs, helemaal top dus. Het stadion ontplofte al bij de Nederlandse schaatsers, maar toen de Canadese dames op het ijs verschenen was de hal te klein. Helaas iets tegenvallende prestaties, maar de pret was er niet minder om.

’s Avonds m’n laatste avondienst met Jan Smit die kwam optreden. Werden even snel wat nummers doorheen geramd, want hij was letterlijk een paar uur daarvoor geland en meteen doorgereden naar het HHH. Na de crewborrel ’s avonds een beetje op tijd weggegan, want de volgende ochtend zou ik naar de ochtendshift gaan, wat betekende dat ik om 7.30u aanwezig zou moeten zijn. Nu had ik de mazzel dt ik mocht “uitslapen” tot 8.30u omdat ik er pas om 10.00u hoefde te zijn, maar ik had het toch wel even een beetje zwaar. De vermoeidheid begint langzaam een beetje z’n tol te eisen, maar we gaan gewoon door. De ochtendshifts zijn wel een stuk anders dan de avond. Zo zijn we nu de hele dag op kantoor om de kleding uit te geven en om schone spullen uit te zoeken en transportritjes te plannen, maar het voordeel is toch wel dat je om 17.00u klaar bent en dus eindelijk tijd hebt om eens wat van al dat feestgeruis zelf mee te kunnen krijgen. Uiteraard wel eerst even een powernapje gedaan en toen weer richting HHH om vooraan bij Nick en Simon te staan. Leuk sfeertje, zelfs de canadezen vinden het geweldig. Het is wel leuk om te zien dat die jongens als Jan Smit, Nick en Simon, maar ook Peter Heerschop en Viggo Waas gewoon in de zaal staan met hun biertjes en lekker tussen alle mensen ook staan te feesten. Dinsdagochtens, ochtendshift 2, viel nog zwaarder aangezien het ietsje te laat was geworden en ik nu wel echt om 7.30 aanwezig moest zijn. Helaas wat opstartproblemen, met niet klaargezette spullen en alles wat even verkeerd kan gaan op hetzelfde moment, was dat even een dipje in de ochtend, maar gelukkig heb ik lieve collega’s om me heen die dan even komen knuffelen en je opbeuren met een kopje koffie, dus tegen 10en kon ik er weer helemaal tegenaan. De rest van de dag verliep rustig, ondertussen nog wat van het schaatsen mee weten te krijgen...jammer van Annette en weer geen medaille. Je merkt wel dat zolang er geen huldigingen zijn en oranjegehalte wel minder is, hopelijk komt daar de komende dagen nog een beetje verandering in. ’s Avonds opnieuw weer een feestje gevierd, dit keer met Jan Smit, maar nu wel wat meer op tijd naar huis.

Nu is het bij mij woensdagmiddag, vanochtend alweer vroeg op voor m’n laatste ochtendshift. Vamiddag kan ik dan hopelijk nog het e.a van het schaatsen meekrijgen en weer duimen voor een medaille, want we zijn hier wel weer aan een huldiging toe. Vanavond in ieder geval nog een keer Nick en Simon en dan mag ik morgen lekker uitslapen, want dan oef ik pas om 17.00u te beginnen, dus dat wordt morgen wasjes draaien en chillen in de zon, want het is hier 10 graden en een lekker zonnetje...hoezo winterspelen...

X Tjits

P.s Foto’s komen er binnekort weer aan