Hoge pieken, diepe dalen
Door: Tjitske
Blijf op de hoogte en volg Tjitske
07 September 2010 | Cambodja, Khett Siem Reab
Even terugblikkend, want er is weer een hoop gebeurd de afgelopen dagen. Zondagochtend vroeg de wekker gezet en dit keer recht op de Grand Palace afgelopen zonder me te laten afleiden die irritante tuk tuk drivers en andere mensen met "goede bedoelingen". Aangekomen bij het paleis gebruik gemaakt van een gids die veel wist te vertellen over het paleis en alles daar om heen en veel foto's met mij erop heeft gemaakt. Zal proberen zo snel mogelijk ergens wat te platsen. Het paleis was zeker de mooeite waard om te zien, wat een goud en andere versiersels. Maaike was wel wat voor jou geweest!
Na 2 uur rond te hebben gedwaald terug naar het hotel en spullen ingepakt, want ik moest om 12.00u uitchecken. Nog even rond gelopen en een Thaise massage en voetmassage gehad. Eerst de voetmassage, wat echt heerlijk was na al die kilometers die ik de afgelopen dagen had afgelegd, maar toen de Thaise massage. Had ondertussen bij een ander meisje gezien hoe het er aan toe ging...dat was mijn voorland...oh oh. Beetje pijn, nog iets meer pijn...oh toch wel lekker...hee ik kan weer bewegen en voel me eigenlijk super nu. Uiteindelijk stond ik een uur later weer buiten en was het nu toch wel tijd geworden om me richting het andere hotel te gaan begeven vanuit waar de tour gingen beginnen. Daar aangekomen zowaar een voor mijn begrippen luxe hotel, waar ik niet op het toilet hoefde te zitten om te kunnen douchen en waar de gordijnen bijna van de muur vallen als je ze dicht doet. Nee zelfs een zwembad waar ik even heerlijk heb gezwommen, onder het "genot" van veel Nederlanders om mij heen die goddank met een groep van 24 waren en "gezellig" met elkaar op pad waren. Vond mezelf ineens heel stoer.
Om 18.00u eindelijk de eerste groepmeeting en de rest van de groep ontmoet. Een bond gezelschap, met Engelsen, Ozzies, Braziliaan en een Peruaanse tourleader. Maar het klikte enorm, allemaal dezelfde leeftijd. Die avond dan ook met zn allen wezen eten bij de night market. De volgende ochtend vroeg op, maar er stond een lange dag ingepland, want we gingen naar Cambodja!!!
Na 4 uur in een busje naar de grens hadden we lunch en werd onze bagage uigeladen en die zouden we na de grens pas weer terug zien.Bij de grens markt weet je niet wat je ziet. Overal stalletjes waar mensen hun waar verkopen en waar mensen letterlijk als een paard voor een wagen lopen met in die wagens alles wat je je maar kan bedenken. Na de lunch eerst door de Thaise border waar we werden uitgestempeld om vervolgens 5 vellen info in te vullen voordat we door de Cambodjaanse grens konden. Een paar uur later was iedereen er doorheen en konden we op weg naar Siem Reap. Rijdend door Cambodja werden de eerste verschillen met Thailand al snel zichtbaar. Huisje, wat meer leken op boomhutten, kinderen zwemmend in een vieze sloot omdat ze geen douche hebben thuis. Het is bizar en je weet ook eigenlijk niet waar je kijken moet.
Om 16.00u waren we eindelijk in het hotel in Siem Reap. Helemaal verreist en ik was uiteraard kots misselijk, niets nieuws na zo'n lange rit. Maar het was een teken voor erger.
Om 17.00u moesten we weer in de lobby zijn vanuit waar we met tuk tuks vertrokken naar een school/ opvang, New World. De weg er naartoe was al bizar. Je stuiterde de tuk tuk door alsof je in een achtbaan zat. De huizen langs de weg stonden op instorten en kinderen zwaaiden naar je alsof ze nog nooit buitenstaanders hadden gezien...sprakeloos...hoe kunnen mensen zo leven? Dan besef je even hoe goed je het wel niet hebt en dat je "even" op wereldreis gaat. Dat gevoel sloeg nog meer in op de school waar we aankwamen. We werden ingedeeld in de klassen en mochten meehelpen de kinderen dingen uit te leggen, zoals het voluitschrijven van een datum. Daar achterin die klas ging het ineens slechter en slechter met me en toen de bel koud was gegaan sprinte ik het lokaal uit om alles eruit te gooien wat er nog in mijn maag zat...de lunch. We zouden eigenlijk ook bij New World eten, maar ik moest niet aan eten denken en zelfs een kopje thee later kon ik alsnog in de spint. gelukkig ben ik met een groep en is de tourleader een absolute schat. Had er niet aan moeten denken alleen te moeten zijn. Eenmaal terug in het hotel moest ik even een bekend geluid horen en belde papa mij gelukkig even en kon ik daarna een poging tot slapen doen, want Angkor Wat stond op het programma en ik wilde zo verschrikkelijk graag daar naartoe!
Werd alleen vanochtend wakker wetende dat een hele dag Angkor ik niet ging overleven, dus belsoot ik (met pijn in mn hart) om na de lunch aan te sluiten bij de groep en iig een klein stukje te kunnen zien. Vanmiddag ging het idd wat beter met me en kon ik toch nog de tempel zelf zien. De temptel van Agkor zelf is inmens en alleen het pad er naartoe al is een beeld wat je niet snel vergeet. De tourguide wist ons een hoop te vertellen en liet onze de juiste plekjes zien voor je beste foto's. Vanuit de top van de tempel prachtige foto's kunnen maken. Daarna zijn we de heuvel opgelopen waar van je de zonsondergang kon zien. Even geen misselijkheid, even geen inmense warmte en even geen nare beelden van alles wat ik hier al heb moeten zien. Ondanks dat het maar een paar uur is geweest toch een klein hoogtepuntje van mijn reis tot nu toe en ik ben blij dat ik er 2 paracetamol in heb gegooid en dat ik even heb doorgebeten om dit te kunnen zien.
Ben nu net terug van het eten met de groep en ga zo heerlijk naar bed, want ik ben alweer compleet gesloopt. Morgen richtng Phom Phen, weer een lange dag...op naar het volgende hoogtepunt, want met die dieptepunten heb ik het nu wel gehad.
Liefs,
Tjitske
Na 2 uur rond te hebben gedwaald terug naar het hotel en spullen ingepakt, want ik moest om 12.00u uitchecken. Nog even rond gelopen en een Thaise massage en voetmassage gehad. Eerst de voetmassage, wat echt heerlijk was na al die kilometers die ik de afgelopen dagen had afgelegd, maar toen de Thaise massage. Had ondertussen bij een ander meisje gezien hoe het er aan toe ging...dat was mijn voorland...oh oh. Beetje pijn, nog iets meer pijn...oh toch wel lekker...hee ik kan weer bewegen en voel me eigenlijk super nu. Uiteindelijk stond ik een uur later weer buiten en was het nu toch wel tijd geworden om me richting het andere hotel te gaan begeven vanuit waar de tour gingen beginnen. Daar aangekomen zowaar een voor mijn begrippen luxe hotel, waar ik niet op het toilet hoefde te zitten om te kunnen douchen en waar de gordijnen bijna van de muur vallen als je ze dicht doet. Nee zelfs een zwembad waar ik even heerlijk heb gezwommen, onder het "genot" van veel Nederlanders om mij heen die goddank met een groep van 24 waren en "gezellig" met elkaar op pad waren. Vond mezelf ineens heel stoer.
Om 18.00u eindelijk de eerste groepmeeting en de rest van de groep ontmoet. Een bond gezelschap, met Engelsen, Ozzies, Braziliaan en een Peruaanse tourleader. Maar het klikte enorm, allemaal dezelfde leeftijd. Die avond dan ook met zn allen wezen eten bij de night market. De volgende ochtend vroeg op, maar er stond een lange dag ingepland, want we gingen naar Cambodja!!!
Na 4 uur in een busje naar de grens hadden we lunch en werd onze bagage uigeladen en die zouden we na de grens pas weer terug zien.Bij de grens markt weet je niet wat je ziet. Overal stalletjes waar mensen hun waar verkopen en waar mensen letterlijk als een paard voor een wagen lopen met in die wagens alles wat je je maar kan bedenken. Na de lunch eerst door de Thaise border waar we werden uitgestempeld om vervolgens 5 vellen info in te vullen voordat we door de Cambodjaanse grens konden. Een paar uur later was iedereen er doorheen en konden we op weg naar Siem Reap. Rijdend door Cambodja werden de eerste verschillen met Thailand al snel zichtbaar. Huisje, wat meer leken op boomhutten, kinderen zwemmend in een vieze sloot omdat ze geen douche hebben thuis. Het is bizar en je weet ook eigenlijk niet waar je kijken moet.
Om 16.00u waren we eindelijk in het hotel in Siem Reap. Helemaal verreist en ik was uiteraard kots misselijk, niets nieuws na zo'n lange rit. Maar het was een teken voor erger.
Om 17.00u moesten we weer in de lobby zijn vanuit waar we met tuk tuks vertrokken naar een school/ opvang, New World. De weg er naartoe was al bizar. Je stuiterde de tuk tuk door alsof je in een achtbaan zat. De huizen langs de weg stonden op instorten en kinderen zwaaiden naar je alsof ze nog nooit buitenstaanders hadden gezien...sprakeloos...hoe kunnen mensen zo leven? Dan besef je even hoe goed je het wel niet hebt en dat je "even" op wereldreis gaat. Dat gevoel sloeg nog meer in op de school waar we aankwamen. We werden ingedeeld in de klassen en mochten meehelpen de kinderen dingen uit te leggen, zoals het voluitschrijven van een datum. Daar achterin die klas ging het ineens slechter en slechter met me en toen de bel koud was gegaan sprinte ik het lokaal uit om alles eruit te gooien wat er nog in mijn maag zat...de lunch. We zouden eigenlijk ook bij New World eten, maar ik moest niet aan eten denken en zelfs een kopje thee later kon ik alsnog in de spint. gelukkig ben ik met een groep en is de tourleader een absolute schat. Had er niet aan moeten denken alleen te moeten zijn. Eenmaal terug in het hotel moest ik even een bekend geluid horen en belde papa mij gelukkig even en kon ik daarna een poging tot slapen doen, want Angkor Wat stond op het programma en ik wilde zo verschrikkelijk graag daar naartoe!
Werd alleen vanochtend wakker wetende dat een hele dag Angkor ik niet ging overleven, dus belsoot ik (met pijn in mn hart) om na de lunch aan te sluiten bij de groep en iig een klein stukje te kunnen zien. Vanmiddag ging het idd wat beter met me en kon ik toch nog de tempel zelf zien. De temptel van Agkor zelf is inmens en alleen het pad er naartoe al is een beeld wat je niet snel vergeet. De tourguide wist ons een hoop te vertellen en liet onze de juiste plekjes zien voor je beste foto's. Vanuit de top van de tempel prachtige foto's kunnen maken. Daarna zijn we de heuvel opgelopen waar van je de zonsondergang kon zien. Even geen misselijkheid, even geen inmense warmte en even geen nare beelden van alles wat ik hier al heb moeten zien. Ondanks dat het maar een paar uur is geweest toch een klein hoogtepuntje van mijn reis tot nu toe en ik ben blij dat ik er 2 paracetamol in heb gegooid en dat ik even heb doorgebeten om dit te kunnen zien.
Ben nu net terug van het eten met de groep en ga zo heerlijk naar bed, want ik ben alweer compleet gesloopt. Morgen richtng Phom Phen, weer een lange dag...op naar het volgende hoogtepunt, want met die dieptepunten heb ik het nu wel gehad.
Liefs,
Tjitske
-
07 September 2010 - 14:58
Yf:
Beterschap schat! Dikke kus Yf -
07 September 2010 - 15:13
Majo HHH:
Wat een belevenissen Tjits. Als je ziek bent en alleen op reis is het wel eens afzien. Maar ook dat hoort er bij! Zonder dieptepunten geen hoogtepunten he! Hoop dat je snel opknapt!
Liefs -
07 September 2010 - 15:15
Jacqueline:
Laten we hopen dat je de ellende nu hebt gehad.
Ik geniet van je verhalen. Ga zo door -
07 September 2010 - 15:33
Liesje!!!!:
Hey Sits!!!
Nou idd,m aar ja hopelijk blijft het alleen maar bij die misselijkheid en knap je gewoon weer op. Zal natuurlijk jammer zijn als je van alles zal moeten missen, je komt er immers ook niet elke dag ;)
Geniet er nog lekker van en ben nu al benieuwd naar de eerste kiekjes!!
Liefs dikke kus -
07 September 2010 - 16:32
Willemien:
Hi Tjits,
was vanmorgen al weer een beetje gerustgesteld dat je vanmiddag toch nog mee zou gaan naar Angkor Wat en zo te lezen heb je weer een prachtige ervaring op gedaan. Koop wat leuks op de Russian market in Phnom Penh! dikke X mama -
08 September 2010 - 02:43
Rens:
Ah zusje lief,
wordt maar snel beter dan. Je hotellen en slaaplaatsen in Oz zullen dan helemaal een verrijking zijn.
dikke kus uit Sydney -
08 September 2010 - 07:45
Rosanne:
Beterschap moppie! Dikke zoen! -
08 September 2010 - 12:24
Maaike:
Kop op he! vanaf nu word het alleen maar nog leuker!
ik google steeds waar je precies zit en het inderdaad wel wat voor mij lekker kitsch! geniet ervan he tjits...af en toe een powerneap doet wonderen he!! liefs en dikke kus Maya -
11 September 2010 - 17:02
Romy:
Ja balen ziek zijn! Maar zonder een dag ziek te zijn geweest heb je ook n iet echt gebackpackd. Gelukkig heb je het nu gehad! Maar plaatstelijk apotheek verkoopt ecvht superpilletjes tegen motion sickniss (reisziekte) Tijdens de duiktripjes in Egypte hebben Es en ik die ook gebruikt en wij zijn allebei echt super zeeziek! Gewoon ff vragen, kost geen drol en bezorgt je een topvakantie!
Kusjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
