California Girls

Goed een week LA en San Diego. Wanneer je met Romy en mij op stap bent kan er een hele hoop gebeuren, maar dan ook echt een hele hoop. De laatste berichten waren dat ik jullie in spanning heb laten zitten met het feit dat we allebei net in LA waren en dat ons hotel in de ghetto van LA lag. Misschien niet echt over nagedacht, maar wel garantie voor goede verhalen die we anders hadden gemist. Dus ga er maar weer even voor zitten, want het is nodig.

De California Girls in LA:
Ik ging Romy afhalen van het vliegveld (ietsje te laat, kleine vergissing in de tijd, met tijdsverschillen, tijdszones en tweemaal de vrijdag beleven kan dat gebeuren). Was fijn om haar weer te zien na zo'n lange tijd, zij was iets minder gelukkig met mijn getinte kleurtje. Duo Penotti is er niks bij. Romy vervolgens enigzins voorbereid op wat haar stond te wachten, behalve de vrieskou...namelijk Ingelwood. Heb het nog geprobeerd leuk te brengen met heerlijk warme douche, goede bedden, schoon, vriendelijk personeel, maar wel licht in de ghetto van LA. Wij dachten allebei, ach komt wel goed, we zijn toch de hele dag op stap en komen er alleen om te slapen. Op die mening moesten we helaas na nacht 1 ook al enigzins van terug komen. Maar eerst maar even een klein beetje op pad, want we hadden er allebei een immense vlucht op zitten en we wilden toch wel even iets van LA zien en iets eten voordat we in bed zouden kruipen en dus namen we een taxi naar Hollywood. Ruim een half uur later (alles ligt hier zover uit elkaar en als mensen zeggen je hebt echt een auto nodig in LA, dan menen ze dat ook echt) liepen we over Hollywood Boulevard...alles behalve glamour. Ik was gewaarschuwd dat het niet zo zou zijn als je vantevoren denkt, maar moet het toch altijd even met eigen ogen zien. Ookal was het misschien niet helemaal wat we ervan hadden gedacht, het maakte ons niet zoveel uit, want wij hadden toch meer dan genoeg over bij te kletsen en ondertussen lachen we in een deuk over alle verschillende types die langs kwamen lopen en de winkels waar we voorbij liepen. Toen vonden we het toch echt wel mooi geweest en tijd om terug te gaan naar onze ghetto in de hoop te kunnen slapen (aangezien we allebei een redelijke jet lag hadden). Dat slapen bleef een beetje hoop, want die nacht probeerde
iemand tot 4 keer toe een auto te jatten, waarbij uiteraard een loeihard alarm afging. Een normaal mens denkt dan wegwezen, maar deze persoon probeerde het dus 4x, waarbij we iedere keer door het alarm werden opgeschrikt wat vervolgens voor 5 min afging. Nou kan dat overal gebeuren, maar de pimp die met zijn dikke wagen op de parkeerplaats stond geparkeerd en daar "dames" ontving, de muziek op volume discotheek had staan, luidruchtig ruzie stond te maken zorgden ervoor dat we echt niet konden slapen. Volledig gebroken en op wonderbaarlijke wijzen toch ergens een paar uur slaap hebben weten te krijgen, sleepten we onszelf uit bed om toch maar wat te gaan doen vandaag.

Laten we eerst naar downtown LA gaan om eens te kijken wat daar te beleven valt (weten wij veel). Met een de lokale bus (we waren uiteraard weer in de verkeerde bus gestapt), kwamen we ruim een uur later aan in downtown, waar niet veel later bleek dat hier echt geen zak te beleven valt en waar alles dicht zat. Met de Lonely Planet onder de arm toch maar even een rondje gelopen langs Walt Disney Concert Hall, El Pueblo en Union Station, waar we even moesten informeren voor een trein naar San Diego voor van de week. Vanaf daar maar besloten om met de metro naar Hollywood te nemen om dat eens bij daglicht te bekijken. Overal werden we aangestaard, in de bus, in de straten van LA en in de metro. Blijkbaar vallen twee gezellige meiden, die dansend, huppelend, zingend en lachend door de straten en in winkels lopen nogal uit de toon...wij vonden van niet.

Een kort metro ritje bracht ons in hartje Hollywood, wat er inderdaad alweer wat anders uitzag dan de avond ervoor. We zijn het Kodak Theater (waar ieder jaar de oscars worden gehouden) ingelopen, wat echt immens en ook best indrukwekkend was en daar inneens zagen we een bordje voor het Hollywood sign...de beroemde letters en jawel daar waren ze echt...toch een beetje maggie, glitter en glamour op deze nog steeds alles behalve zonnige dag, maar wij straalden van geluk. Vervolgens over de Walk of Fame gelopen naar Chinese Theater, waarna we belsoten om de dag in Madame Tussauds af te sluiten. Honderden foto's met Eddie Murphy, Elton John, Justin Timberlake, Will Smith en nog veel meer beroemde Hollywood sterren...hoezo wij hebben geen sterren gezien, wij hebben er een heleboel gezien en we staan er zelfs mee op de foto! 's Avonds samen in Hardrock Cafe gegeten, totdat we misselijk waren en toch nog besloten om strwberry cheesecake als toetje te eten, want dat moet als je in Amerika bent (heb ik me ook maar laten vertellen). Toen vielen we toch echt bijna in slaap en was het tijd om terug te keren naar de ghetto...die keer iets rustiger 's nachts, of we zijn nu al aan de herrie gewend? Maar ja een jet lag is meestal actief midden in de nacht en wanneer je dus om 2.00u wakker bent hoor je weer overal geluiden vandaan komen, zoals de nacht ervoor...daaaagg nachtrust.

Goed vandaag stonden er serieuze plannen op het programma. We gaan naar Universal Studios! Hoe kom je daar...met de bus!
De bus die we wilde nemen reed door pech/ ontbrekende/lekkende onderdelen/ weet ik veel niet meer verder toen we net ingestapt waren en omdat het zondag is mochten we fijn 30 minuten wachten op de volgende bus. Natuurlijk waren wij niet de enige getroffenen, maar hadden meer mensen zijn blauwbekken bij verderop gelegen bushaltes en dus moesten er bij elke halte hordes mensen. Gevolg een tjokvolle bus met 2 blanke meisje, wij. Ach ja, het was in ieder geval gezellig...Ipodje in, lekker mee playbacken, een paar scheve gezichten hier en daar, maar daar waren we ondertussen al aangewend. So far ,so good totdat er een hele vieze meneer instapte die zojuist het toilet niet gehaald had en dus een natte plek, inclusief geur, achter had gelaten in zijn broek. En die meneer bedacht het om uitgerekend voor ons te gaan staan. Daar zaten we dan, zonder onbijt op tegen die natte broek aan te kijken. Langzaam bereikte de pentrante geur onze neuzen. Ik dacht dat ik moest kotsen en ook romy hield het niet meer, waardoor we van pure ellende allebei de slappe lach kregen, mag blijkbaar ook niet meer, want de meneer die naast, nou bijna bovenop, mij was komen zitten vond het allemaal niet grappig en begon een heel betoof dat tegen mij dat het echt geen zin had om mezelf half in mn trui te verstoppen, want dat helpt niet tegen het voorkomen van ziektes. Uiteraard sprak ik toen geen woord engels meer en negeerde de man volledig. Toen kreeg ik een sneer van onderuit de pan dat wij ook te goed waren om met de bus te gaan en dat volk zoals wij hier niet thuis hoorden....oookkkkkaayyy....heb hem "vriendelijk" in het Nederlands vertelt dat ie naar de maan kan lopen met zn gezeik en toens tapte die uit....wonderfull!!! Een avontuurrijke ochtend dus en we moesten nog naar Unirversal...als dat maar goed gaat. Een ontbijtje en een metroritje later waren we er eindelijk. Fantastisch park, maar omdat onze magen nog niet helemaal waren hersteld besloten we eerst wat shows te doen, voodat we een attractie zouden doen. Toen we dachten enigzins hersteld te zijn, maakte ik de grote fout om aan te dringen in de Simpons ride te gaan. Ik dacht dat het een achtbaan was, maar het bleek een levensgrote simulator te zijn die fungeerde als achtbaan, maar waar wij na 2 seconden al groen zagen van de misselijkheid...leuk leuk. Heb het de rest van de dag aan moeten horen. Een tour door de studio's, rijdend langs de vele decors, auto's , "central park" en het strand kregen we 45 min lang uitgelegd hoe films worden gemaakt en hoe decors etc worden gebruikt om alles zo echt mogelijk te laten lijken. Was echt super vet!! Daarna nog de oh zo enge (not) Jurrasic Park en de Mummy returns rides gedaan, waarna we nog 2 shows hebben gekeken en op de foto zijn geweest met de nieuwst god van Hollywood: Brian Collins. Let op mijn woorden...Pirates of de Carribean 4...jullie zijn straks allemaal verliefd en ik ben het nu al!!! Uiteindelijk liep het al tegen zessen toen we eindelijk alles hadden gezien en we klaar waren om te gaan. Besloten om maar gewoon een restaurantje bij de Studios te zoeken, want de Amerikanen houden van eten dus er zitten meer eettentjes dan dat er attracties zijn. Via Hollywood terug naar lovely Ingelwood (ja toch maar een avondje langer gebleven), waar het die avond zowaar eens rustig was en dus hebben we allebei redelijk goed kunnen slapen.

De volgende ochtend vroeg op, want we zouden met de trein naar San Diego! Dit keer wel met de juiste bus naar Union Station, waar we ruim op tijd waren. Kaartjes gekocht, ge-starbuckst (nieuw werkwoord) en toen konden we aan boord van de trein. Super relaxte stoelen en veel ruimte. Wij komen de komende 3 uur wel door (nou komen we dat overal wel). Een leuk ritje naar San Diego, die het laatste stuk dicht langs de kust gaat, niet verkeerd en wat helemaal niet verkeerd was, was het zonnetje dat langzaam door begon te komen. Eenmaal in San Diego zijn we naar ons hostel in de Gaslamp Quarter gelopen. Geen zorgen, dit keer wel research gedaan en dit bleek de place to be en dat klopte. Vele restaurantje en barretjes, maar vooral een stad met een beetje karakter en een gemoedelijke uitstraling...oftewel alles wat LA mist! Hebben onze tas gedropt en gingen opnieuw terug naar het station, want we zouden die middag/avond naar familie van Romy (dat was haar enige verzoek deze week, dus dat is natuurlijk geen probleem). Een klein stukje terug met de trein waar we bij het station werden opgehaald door An, die ons vervolgens mee naar huis nam, waar Harry en tante Suus al op ons wachtte. Gezellige mensen, heel gastvrij. Ze hadden echter ook vrienden van hun uitgenodigd, want het komt niet iedere dag voor dat er 2 nederlandse meiden over de vloer komen. Geen probleem en ook zij waren super leuk. Enige smetje op de avond, waren de grapjes die over mijn engelse accent werden gemaakt. Romy noemt we vanaf dag 1 al de 6e Spice Girl, omdat ze vind dat ik bekakt engels spreek, Harry dacht al: die heeft te lang in Australie gezeten, die heeft een ozzie accent, de vrienden die op bezoek waren vonden me een Kiwi accent hebben (dat mag, daar schaam ik me niet voor), maar de manier waarop ik Chicago uitsprak, dat kon alleen iemand uit Chicago zo zeggen. Ach kom maar kom maar kom maar, kan het allemaal hebben. Was verder een super leuke avond, heerlijk gegeten en fantastische verhalen gehoord en wij konden onze Ingelwood avonturen weer kwijt: Girls where did you stay in LA? Ingelwood? And you took the bus? Are you out of your mind? Neuh dat zijn wij, en kijk het is allemaal goed gekomen. Na het eten hebben Harry en An ons terug gebracht naar San Diego, waar we direct naar bed zijn gegaan en waar we zowaar een keer een hele nacht hebben doorgelapen...joeppieee!!!

Dinsdagochtend, op tijd op, pannenkoeken gebakken in de keuken (we zijn weer in hostels, dus het kan weer) en op naar Sea World!!! Weer twee kleine kinderen van 6 die ene hele dag door het park hebben gelopen. Let op Sea World is niet het dolfinarium, hier kunnen ze thuis nog wat van leren. Fantastisch gave shows met zeeleeuwen, dolfijnen en waar we voor kwamen: de orka's. Uiteraard waren ook hier weer een paar attracties waar we in moesten en waar we de borden: you get wet, you might get soaked gewoon lekker negeerde en dus als resultaat 2 doorweekte katjes, maar dat maakt allemaal niet uit, want we hadden verschrikkelijk veel lol en de zon scheen en het was warm!!! Zo warm en zo zonnig dat Romy aan het einde van de dag een rood verbrande borst en schouders had, maar hee een rood kleurtje is beter dan geen kleurtje (zijn niet mijn woorden, maar die van haar). Opnieuw hadden we dus weer een fantastisch dagje uit gehad. Terug in het hostel eigenlijk te moe om nog wat te doen, maar er moest nog gegeten worden en dus in de Gaslamp een leuk restaurantje gevonden en daarna nog bij Shout (de crazy piano's van San Diego) een wijntje gedronken en toen vielen we bijna aan de bar in slaap en was het wel tijd om te gaan.

Woensdag hadden we niet echt iets bijzonders op het programma staan, behalve dat we uit moesten checken, want we hadden besloten om nog een nachtje bij Harry en An te slapen, aangezien dit alweer op de weg terug naar LA lag en het ons in de kosten scheelden. Hebben die dag in San Diego bij de winkels gekeken, waarna we naar Balboa Park zijn geweest, wat echt super gaaf was. Een groot stadspark met vele gebouwen met spaans/mexicaanse invloeden. Hebben onze ogen uitgekeken hier. Al met al een lekker relaxt dagje, wat ook moet kunnen. Hebben aan het eind van de middag onze spullen opgehaald en zijn naar de trein gelopen, die we uiteraard weer op 5 min hadden gemist en vervolgens konden we bijna 45 min wachten op de volgende. Uiteindelijk waren we tegen zevenen weer bij An en Harry. Dit keer nieuwe vrienden die ook weer helemaal benieuwd en geinteresseerd waren in onze verhalen. Mensen zijn hier zo vriendelijk, valt me echt 100% mee. Na het eten hebben we onze laatste dagen LA gepland en hotel geboekt, waarna we lekker zijn gaan slapen.

Donderdag hebben we de trein terug naar LA genomen. Het was de mooiste dag van de week, met temperaturen rond de 25 graden en dus hadden we besloten dat we zo snel mogelijk naar Santa Monica zouden gaan waar we ons hotel hadden geboekt en direct naar het strand zouden gaan. Uiteraard duurde direct weer een uurtje, want we moesten weer met de bus. Uiteindelijk lagen we tegen 15.00u op het strand waar Romy met verwoede pogingen wat aan haar kleur heeft proberen te doen en waar ik probeerde mijn kleurtje een beetje bij te houden. Tegen zessen een keer van het strand afgekomen en langs de boulevard gelopen en gewacht tot de zonsondergang, waarna we zijn gaan eten om uiteindelijk tegen tienen weer terug te keren in ons hotel. Santa Monica bevalt ons wel, maar overal waar de zon schijnt zien dingen er natuurlijk beter uit, maar ik weet dat het in Ingelwood niet zoveel verschil had gemaakt.

Vrijdag onze laatste volle dag samen en dus moest er nog het e.a gedaan worden wat nog op het lijstje stond. Naar Beverly Hills! Wilden Rodeo Drive wel eens zien. Dit is inderdaad het glitter en glamour wat je bij LA verwacht. De ene winkel nog duurder dan de ander, maar we zijn op een gegeven toch maar de Ralph Lauren winkel ingelopen, omdat we het wel eens wilden zien. We werden uiteraard door niemand gedag gezegd, bleek toen we naar de prijskaartjes keken ook wel logisch. We hadden onze foto's van Rodeo Drive, we hadden de glitter en glamour gezien, we konden weer gaan. Nog even door Santa Monica gelopen, waarna we naar Venice Beach zijn gegaan. het ligt bijna aan Santa Monica vast, maar wat een tegenstelling. Na 2 uurtjes aan het strand te hebben gelegen hebben we over freakshow, die de Venice Boardwalk heet gelopen. Meer dan gelukkig waren we met onze beslissing om in Santa Monica te verblijven en niet hier. Met rammelende magen zijn we op zoek gegaan naar een eettentje in Santa Monica, waarna we wat inkopen voor Romy's thuisfront hebben gedaan en vervolgens terugkeerden naar ons hotel.

En toen was het alweer zaterdag, Romy's laatste dagje hier, want ze zou vanavond terugvliegen naar huis. We zouden gaan shoppen in het Fashion District, waar we nog geen 5 min liepen toen Romy een telefoontje kreeg die een einde maakten aan onze fantastische week, maar nog veel erger, die haar leven op haar kop zette. Haar vader was die middag aan een hartinfarct overleden. De grond zakt dan even onder je weg. Dit is te erg en kan niet waar zijn, maar het is wel waar. Wil en kan er niet meer over kwijt, dan dat het besef dat leven zo kort kan zijn, dat je van ieder moment moet genieten. Dat moet ik ook nu, de laatste 3 weken, blijven doen.

Liefs,
Tjitske