Aan alles komt een einde

Na 8 maanden reizen is er een einde gekomen aan een prachtige, indrukwekkende reis. Heel raar, want zo lang heb ik kunnen zeggen: “En dan ga ik nog voor zoveel maanden daarheen en dan vlieg ik via daar nog voor 2 weken daarheen etc”, maar dat lijstje werd de afgelopen weken al steeds korter, totdat dan zomaar ineens het einde inzicht komt. Had wel besloten dat ik zo’n trip wel goed moest afsluiten en welke stad is daar beter geschikt voor dan New York?! Nog nooit geweest, dus extra spannend en leuk en nog leuker om de laatste week niet meer alleen te zijn, want Roos en Yf zouden mij een week vergezellen.

Dus stond ik maandagochtend in de metro van Chicago op weg naar het vliegveld. Klein probleempje toen ik echter de deur uit liep ’s ochtends…er lag een beetje sneeuw! Ook Chicago was nog een beetje van slag, net als de rest van Amerika. Wat niet verwonderlijk is, want ik ben er nog en het slechte/extreme weer heeft me toch een beetje achtervolgt overal. Toen ik op het vliegveld aankwam bleek ook dat mijn vlucht een kwartiertje vertraging had, nog te overzien. Dat kwartiertje werd echter een uur en dus zou ik later dan Roos en Yf op JFK aankomen, dik balen. Uiteindelijk met ruim een uur vertraging de lucht in, op weg naar New York, waar na 2 uur vliegen de indrukwekkende skyline van Manhattan in zicht kwam. Eindelijk in New York, waar mijn lieve vriendinnetjes al op mij stonden te wachten. Een dikke knuffel, want wat is het fijn om na zo’n lange tijd dat weer gewoon te kunnen doen. Je merkt pas hoeveel je ze hebt gemist als ze er dan ineens weer zijn.

Met z’n drieen in de taxi gestapt en op weg naar ons hotel in Soho. De taxichauffeur dacht wel te weten waar het hotel was, hij zette ons echter bij het verkeerde hotel eruit, waardoor we een paar blokken terug moesten lopen (we waren al wel in de goede richting). Ingecheckt in ons fantastische hotel, top ligging, maar waar ik vooral intens gelukkig van werd was het feit dat we 2 normale bedden hebben (kan geen stapelbed meer zien), een eigen badkamer (ook lang niet gehad) oftewel een eigen plekje voor een weekje waar we lekker kunnen neerploffen na een dag sjouwen in de stad. Er moest natuurlijk eerst een klein beetje bijgekletst worden, maar toen zijn we toch maar richting metro gegaan en richting Times Square, want we waren in New York, maar ik had dat gevoel nog niet helemaal. Toen we de metro uitstapte veranderde dat gevoel wel in een keer, want toen was daar ineens het Empire State Building en liepen we naar Times Square, waar je gewoon niet weet waar je kijken moeten. Alle gebouwen, hoog en laag, zijn behangen met lichtreclame en neon, overal mensen, heel veel mensen. Zijn met koffie maar gewoon op de trap gaan zitten en hebben daar een tijdje om ons heen zitten kijken. Je kan daar uren blijven zitten, maar we waren te kapot om daar nog uren te blijven zitten en dus zijn we teruggegaan naar ons hotel en zijn we lekker gaan slapen, want vanaf morgen zou het feest pas echt gaan beginnen!

Dinsdagochtend. Er waren buien voor die dag voorspeld, maar toen we opstonden viel het gelukkig mee en dus stonden we na een douche en een kopje koffie keurig om 9 uur buiten. Aan de hand van de halve bibliotheek aan reisgidsen die de dames mee hadden, besloten we een stadswandeling te doen door Midtown Manthattan, waar je langs de Empire State, Crysler Building, Grand Central Station en Fifth Avenue komt, zodat we een extra goed New York gevoeld zouden krijgen. Wat we zoal onderweg tegen kwamen? Nou ja naast bovengenoemde klassiekers een helemaal parkjes en tuintjes met tulpen, het “oude” strijkijzer gebouw (heeft een andere naam, maar ik ben niet van de reisgidsen deze ene keer, dus ik ben em ff kwijt), heeeeeeel veel boeken in de Public Libary, de ijsbaan van Rockefeller Center, de eerste contouren van Central Park en de absolute madness in de Apple Store (waar we na de cd van Justin Bieber) snel weer zijn vertrokken. Onze eerste dag sjouwen zat erop en ik begon al een beetje meer verliefd op New York te worden.

Woensdag, stadswandeling nummer 2: Soho, Greenwich Village, Meatpacking en Chelsea, oftewel de hippe wijken van New York en weer totaal anders dan Midtown waar we de dag ervoor liepen. We begonnen de wandeling vlakbij ons hotel in Soho, waar een hoop dure winkeltjes en boetiekjes zitten en waar je over de kinderkopjes richting Greenwich loopt. Greenwich is een beetje een ander verhaal dan de rest van NY. Het is een dorp opzich, want hier lopen de straten niet in overzichtelijke blokken van noord naar zuid en van oost naar west, maar op zn Nederlands kris kras en er zit geen logica in. Oftewel garantie om minimaal 3x te verdwalen, waar we dan ook helemaal geen moeite voor hoefde te doen om hier glansrijk in te slagen. Ondanks de vele keren de straatmap er weer bij te hebben moeten pakken hebben we alles toch weten te vinden. Van het huizenblok van Friends, het huis van Carry uit Sex and the City tot het smalste huis van NY en de Magnolia Cupcakes. Greenwich heeft echt een beetje een dorps karakter, wat dus echt helemaal fantastisch is. Langzaam liepen we Greenwich uit en liepen we het Meatpacking District in. Wat vroeger de wijk was waren alle slachthuizen en vleesverwerkingsbedrijven stonden, is nu de nieuwste hipste wijk van New York en waar het oude spoor wat een paar meter boven de weg ligt en is omgetoverd tot het nieuwste stadspark en nu de High Line is waar je overheen kan lopen en daarbij aan de ene kant uitzicht hebt over de Hudson en New Jersey en aan de andere kant de pakhuizen van het Meatpacking en Chelsea. Na een tijdje over de High Line te hebben gewandeld zijn we ondertussen bijna in Chelsea weer naar beneden gelopen en was het onze missie om de oude Oreo fabriek, wat nu Chelsea Market heet, te vinden, want Roos en ik hadden onszelf een missie aangemeten. We zouden iedere dag iets moeten doen of zoeken wat Yf nog niet had gedaan of gezien, wat best lastig is als je al een paar keer in NY ben geweest, maar ook deze missie slaagde we in. Dus even door Chelsea Market gelopen, waarna we weer richting Greenwich liepen en langs de gebouwen van de NYU aan Washington Square richting East Village liepen, wat weer een grote tegenstelling is van het wat chiquere en nette West Village. De stadswandeling zat er weer op en we hadden nog een paar uurtjes te spenderen en dus ons maar wagen aan Macy’s. De Bijenkorf van Amerika, alleen de Macy’s in NY is zo groot als alle Bijenkorfs in Nederland bij elkaar in een gebouw. Oftewel garantie om te verdwalen/ veel geld uit te geven/ een paar uur te spenderen.

Moe, voldaan en weer een paar eurootjes lichter kwamen we terug in het hotel, waarna we uiteten zijn geweest in Little Italy en vervolgens een plan hebben gemaakt voor de volgende dag, want donderdag zou de mooiste dag van de week worden, dus daar moesten we optimaal gebruik van gaan maken. De plannen waren groots en zaten zeer goed in elkaar, totdat het donderdag was en toen bleek theorie weer eens niet in de praktijk te gaan werken. Roos en ik zouden namelijk naar Liberty en Ellis Island gaan met de ferry boot, want Yf had dit al eens gedaan en hoefde niet nog een keer. We zouden elkaar weer in Battery Park (zuid Manhattan ) treffen en daarna richting Brooklyn gaan om over de Brooklyn Bridge te lopen. Roos en ik waren, dachten wij, keurig op tijd in Battery Park van waar de ferry vertrekt, maar toen we daar om 9.15u aankwamen stond er al een wachtrij van 2,5 uur om de boot op te kunnen. Dat gaan we dus niet doen, want dat is zonde van de tijd. Wel heel verstandig alvast kaartjes gehaald voor de volgende dag, zodat we met een gereserveerde tijd niet zo lang in de rij hoefden te staan de volgende dag. Yf gebeld en vertelt van onze gewijzigde plannen. En dus zaten we om een uurtje of 10 in de metro op weg naar Brooklyn, waarna we via Brooklyn Bridge zijn teruggelopen naar Manhattan. Fantastisch uitzicht over de skyline van New York en dat met een lekker zonnetje en een strak blauwe lucht…daar waren we aan toe! Eenmaal terug in Manhattan zijn we via City Hall naar Ground Zero gelopen, wat nog steeds een enorme bouwput is en waar de eerste nieuwe wolkenkrabbers al zijn opgeleverd. Het vlakbij gelegen museum/tentoonstelling geeft een goed beeld weer van hoe de situatie was voor 9/11 en wat er die dag gebeurde. Lopend langs de foto’s en de verhalen van mensen krijg je weer de koude rillingen. Ook nu blijft het indrukwekkend en onwerkelijk dat zoiets ooit is gebeurd. Op de plek waar ooit de Twin Towers stonden zullen nu in de fundering van deze gebouwen vijvers/baden worden gemaakt, met daaromheen in brons alle namen van alle slachtoffers. Opnieuw zal ook hier weer het hoogste gebouw ter wereld worden gebouwd. Typisch Amerikaans, toch wel weer laten blijken hoe machtig zij zichzelf vooral vinden. Vervolgens zijn we richting Wall Street gelopen, waar de gebouwen zo dicht op elkaar staan dat je er nauwelijks daglicht ziet. Plan de campagne was om daarna kaartjes te scoren voor een Broadway show, bij een ticketbox daar in de buurt. Hier komen kaartjes voor die dag met korting in de verkoop. Helaas waren we wat aan de late kant en konden we niet meer de kaartjes krijgen voor de gewenste voorstellingen, maar wij zijn de 3 musketiers niet als wij niet vol bordevol goede ideeën zitten en dus besloten we het morgen nog een keer te proberen. Yf zou dit gaan regelen als Roos en ik naar het Vrijheidsbeeld gingen…toppie. En dus besloten om nog even optimaal gebruik te maken van het mooie weer en dus zijn we richting Central Park gegaan, maar niet voordat we Uggs hadden gescoord (helemaal happy). Bepakt met immense tassen Central Park in waar we richting the Boat House liepen. Gezien het mooie weer was het super druk in het park en waren er enorm veel roeibootjes op de vijver met mensen die heel rosmantisch dachten te gaan roeien op de vijver. Na de honderden foto’s gebeurde er echter iets waar we het daarna nog heeeeel lang over hebben gehad…in een van de bootjes zat een stelletje en die gingen om vage reden staan in dat bootje…geen goed idee. We keken nog een keer om en we zagen vervolgens het bootje omgaan…mevrouw in de vijver en meneer nog in de boot, met water tot aan de knieën in de boot. Echt te hilarisch voor woorden en hee wanneer zie je nou een bootje omgaan in Central Park? Wij waren erbij!

Zijn vervolgens in een leuk tentje aan de Upper West Side wat gaan eten, waarna het weer genoeg was voor de donderdag. Vrijdagochtend na de gebruikelijke koffie en een croissantje zijn Roos en ik weer richting Battery Park gegaan en Yf ging op weg naar de ticketbox. Bij de ferry aangekomen bleek onze zet van kaartjes kopen gister een hele goede, want nu stond er een wachtrij met een wachttijd van 4 uur en wij konden zo doorlopen…hi hi hi. Na volledig kou gekleumd te zijn, te zijn toegezongen in het Nederlands/Amerikaans door een fantastische straatmuzikant (lees een neger met een pruik in alle kleuren van de regenboog en een hawaii shirt aan) en ons weer bijna uitgekleed te moeten hebben voor secruity zaten we eindelijk op de boot op weg naar Lady Liberty. Een rondje om de Lady, met koptelefoon op en toen door naar Ellis Island. Hier kwamen de Amerikaanse emigranten aan en moesten letterlijk door een keuring heen om Amerika in te kunnen. Opnieuw met koptelefoon gewapend zijn we door het gebouw heen gelopen. Vind het altijd wel interessant om iets meer achtergrond te horen en te zien, dus zo ook hier. Toen we tegen een uurtje of 4 echt wel alles hadden gezien zijn we weer richting vaste land gegaan waar we Yf weer hebben getroffen, die ’s ochtends de wachtrij bij de ticketbox had getrotseerd en nu in bezit was van 3 kaartjes voor de Broadway show La Cage aux Folles. En dus zaten we om 20.00u in een schattig theater aan Broadway waar we vervolgens een fantastische show hebben gezien. Hilarisch, vallend van je stoel van het lachen, tot tranen toe en geen moment langdradig. Heb dan ook na de show de rest van de avond gezegd hoe fantastisch ik het wel niet vond en hoe leuk het was en hoe goed de acteurs waren en weet je nog van die ene scene en wat er toen gebeurde en wat ze zeiden en hoe de travestieten eruit zagen als echte vrouwen…oftewel weer een momentje van ik word gek van je geklets. Absoluut moe, kapot en zeer voldaan lagen we dan ook in bed en stond de wekker weer op vroeg voor de volgende dag, want we hadden een zwaar programma voor de volgende dag: winkelen.

Zaterdag zou de slechtste dag van de week worden, met heel veel regen en dat klopte en dus stonden wij gewapend met paraplu om 10.10u op 5th Av, wat voor de boodschappen bij de Abercrombie dus al te laat bleek te zijn. Helemaal gek van de mensen en met totaal geen geslaagde shopmissie zijn we eerst maar gaan brunchen, waarna we weer energie hadden voor de rest van de middag wat aan het einde van de dag resulteerde in heeeeeeel veeeeeel tasjes uit heeeeeel veeeeeel winkels…we waren geslaagd. Absoluut de meest slopende dag tot nu toe en de dag was nog lang niet om, want Yf had kaartjes geregeld voor Axwell, waar we die avond nog naartoe zouden gaan. Met een energie level van -10 zijn we tegen een uur of 9 weer richting stad gegaan, waar we bij de concerthal/theater aankwamen en erachter kwamen dat wij de gemiddelde leeftijd met een jaar of 5 aan het ophogen waren. Dit zou wel eens gezellig kunnen gaan worden. Om half 10 binnen en erachter komen dat Axwell pas om 1.00u zou komen, maar gelukkig hebben alle kinderen om ons heen ons kostelijk vermaakt, zodat we de 1.00u ook gewoon hebben weten te halen en toen kwam ie eindelijk en zo ging de volumeknop nog een tikkie verder open. De bas voelde je trillen in je lijf, zo hard dat het gewoon pijn deed en dus besloten de oude besjes om het na een half uur voor gezien te houden.

Zondag uitslaapdag, want de wekker van 9.00u bleek toch iets te optimistisch en dus nog maar een uurtje blijven liggen waarna we vervolgens als nog niet vooruit te branden waren en pas tegen een uurtje of 1 eindelijk bij de metro stonden, op weg naar de Empire State Building. Daar hebben we eerst de skyride gedaan, waarbij je in een simulator over en door New York vliegt. Had weer even Simpson ride flashbacks toen ik daar weer een tikkeltje misselijk uit kwam. Vervolgens de lift naar verdieping ergens in de 60 en toen stonden we eindelijk op de Empire, met een fantastisch uitzicht over New York…mijn nieuwe liefde. Wat een fantastische stad. Na een week door de stad te hebben gelopen, zie je van zo hoog ineens waar je allemaal bent geweest en herken de wijken, de gebouwen en het park, met de vijver…waar wij een bootje hebben zien omgaan! Wat mij betreft hadden we het niet beter kunnen afsluiten.

Na nog een kort bezoek aan de MoMa giftshop, want tijd voor het museum hadden we niet meer, een laatste keer gegeten en toen was het alweer maandag, de laatste dag van onze vakantie met zn drietjes en de laatste dag van mijn reis door Amerika en nog veel belangrijker de laatste dag van mijn wereldreis! Nog wat laatste inkopen gedaan en toen was het echt tijd om voor de laatste keer richting vliegveld te gaan, waar ik met een beetje vertraging om 21.30u New York achter mij liet en richting Londen vloog, waar ik nog even een paar uurtjes moest wachten op mijn aansluitende vlucht naar Amsterdam en toen zette ik om 14.10u weer voet op Nederlandse bodem…thuis…na 8 maanden, waar ik werd opgewacht door papa, mama, Maaike en Femke. Fijn om hen na zo’n lange tijd weer te zien en zo fijn om weer in je eigen huis te zijn, je eigen kamer, je eigen bed en je eigen spullen, want als iets zwaar begon te worden het leven uit die verdomde backpack, maar het is het allemaal waard geweest. Iedere dag, ieder uur is onvergetelijk geweest. Ik heb zoveel mogen doen, zien en nieuwe vrienden gemaakt. Ik ben er enorm dankbaar voor en ik zal deze tijd nooit meer vergeten…de tijd van mijn leven!

Liefs,
Tjitske

Ik kan natuurlijk niet zomaar afsluiten, zonder eerst nog een dankwoordje te richten aan:
- Papa en mama voor het feit dat jullie mij hebben gesteund (in alle maten en vormen) in het maken van deze reis
- Rens: voor de gezellige, leuke momenten in Australie en het feit dat ik daar bij je mocht logeren en de noodhulp uiteraard
- Maaike, Jordy en Femke: voor de gezellige skype gesprekken, de hulp in nood en de versiering en taart bij thuiskomst
- Romy: voor een fantastische week LA met mooie momenten en het onder de aandacht brengen van Brian Collins
- Yf en Roos voor een memorabele trip naar New York en het delen van het moment dat wij een bootje hebben zien omgaan in Central Park
- Lonely Planet: mijn steun en toeverlaat
- Low Alpine: voor het makenvan de backpack, die ik regelmatig heb vervloekt als het weer eens niet paste, maar die 8 maanden lang al mijn hebben en houden overal mee naar toe heeft weten te nemen
- Panasonic: voor het maken van mijn schatje, het fototoestel waarmee ik prachtige herinneringen heb weten vast te leggen
- Maar bovenal bedankt ik jullie: Dank voor het lezen van mijn verhalen en nog meer bedankt aan iedereen die ooit een keer een berichtje heeft achter gelaten. Het is leuk om je eigen verhalen af en toe eens na te lezen, maar het is net zo leuk om te lezen hoe jullie mijn, soms hele lange, verhalen hebben gevonden.

Het was memorabel, indrukwekkend, fantastisch, mooi, super gaaf en alle andere woorden die je maar kan bedenken. Bedankt voor het meereizen en wie weet, met het reisvirus te pakken, dat er ooit nog eens een vervolg op mijn verhalen komt.