Zo onvoorspelbaar als...

Zo fijn dat reizen en geen vast omlijnde plannen hebben, maar op het moment dat je tegen het einde van een trip begint te lopen wordt het vaak allemaal wat krapper en is er maar weinig ruimte voor veranderingen, vertragingen en ben je dus helemaal niet blij met trips die worden verzet naar een andere datum...jaja je raadt het al, dat gebeurd mij dus!

Na 2 te chille dagen in Mission Beach was het tijd om richting Magnetic Island te gaan. Dit eiland ligt op 25 min varen van de kust van Townsville, waar verder dan weer geen zak te doen is, dus iedereen gaat naar Maggie (in de volksmond zo genoemd), en dus ik ook. Na een relatief kort busritje uit Mission kwamen we tegen 13.45u in Townsville aan, waar iedereen uit de Greyhound richting ferry ging. Uitiendelijk waren we na een papierenrompslomp en een half uurtje varen op Magnetic Island, waar vervolgens iedereen weer in dezelfde bus uiteraard moest...gezellig. Het hostel was wel top, want het lag pal aan zee en dit keer geen slaapzalen, maar bungalows, super grappig. De rest van de middag een beetje gechillt aan het zwembad, waar ik 2 Nederlandse meiden tegen kwam die in Melbourne stage hadden gelopen en nu nog een paar weken aan het reizen waren voordat ze weer richting NL moesten voor school. Een van hen, Emma, kwam me nogal bekend voor. Wat bleek ze had bij Arnhem gehockeyd, wat betekent dat we elkaar ongeveer 5 jaar lang achter elkaar zijn tegengekomen op het veld. In theorie van de rivaliteit Ede-Arnhem zou het moeten betekenen dat ik haar echt verschrikkelijk zou moeten vinden, maar het tegendeel bleek waar...topwijf. De andere NL'se, Leonie, komt uit Leiden (dat is ook wel te horen), was zo knettergek. Wilde (als klein meisje) later als ze groot was altijd Mart Smeets worden...ok. Beide hebben mij gewezen op eht fenomeen rolkofferaars. Je hebt de backpackers, zoals ik, die met een loodzware rugtas rondlopen en die alleen maar noedels en pasta eten omdat al het andere eten hier niet te betalen is, maar die wel met een rugzak voor ervaring al door een hoop landen zijn getrokken. Dan heb je de rolkofferraars, die vanzelfsprekend met een rolkoffer "backpacken", beter gezegt luxe rondreizen, klagen over de hostels en de bus, die minimaal een fohn en steiltang bij zich hebben, nooit koken, maar altijd uit eten gaan en vinden dat ze de wereld hebben gezien, maar uiteindelijk alleen maar de oostkust van Australie hebben gezien. Mooie combi dus wij met z'n drieen, dus 's avonds bij het eten mooie verhalen vertellen en plannen gemaakt voor de volgenden dag, want je kan namelijk op Maggie in een "Barbie" auto rijden. We vonden het een barbie auto, want zij (als het een barbie auto is, is het natuurlijk een zij en niet een hij, want dan was het een Ken auto geweest) was roze met wit, had een open dak en geen deuren, oftewel het prototype babrie auto waar je vroeger mee speelde...fantastisch dus! We hadden bedacht dat we de volgende ochtend om 8.30u op pad zouden gaan, zo van dan heb je lekker wat aan je dag.

Dus zondagochtend (jawel, de dag van uitslapen) werden wij om 8.30u opgehaald en naar ons autootje gebracht. Met een plattegrond op zak kon het rondtouren beginnen. Wat bleek, als je een beetje doorscheurd heb je alles binnen 3 uur gezien...toch fijn dat je dan zo vroeg opstaat he. Mocht de pret allemaal niet drukken, want het was loeiheet, dus het was helemaal geen straf om rond te scheuren in een auto zonder dak en deuren. Nadat we de helft van het eiland al binnen een uur hadden gezien besloten we op zoek te gaan naar een watervalletje (staat niet op de kaart), maar naar een barre wandeltocht (vonden de dames) op slippers hadden we 'em toch gevonden en hebben we een uur lang heerlijk in het water gelegen om een beetje af te koelen. Daarna zijn we doorgereden naar Bungalow Bay Koala Village. Dit resort had namelijk een wildlife park waar je allerlei Australische beesten kon zien en vasthouden, waaronder een Koala, dus dat moest natuurlijk nog wel even gebeuren. Nou zal ik even de angsten van de 3 dames opnoemen:
Emma: meer dan als de dood voor slangen en dus ook geen sterk voorstander van hagedissen.
Leo: als de dood voor vogels (hehe een medestander), maar moest toch eigenlijk ook maar weinig hebben van alles wat repitiel is
Tjitske: schijt em zeven kleuren voor ongeveer alles wat vliegt, of ooit de mogelijkheid had om te vliegen

Goed dat waren onze angsten, nu even de dieren in dit wildlife park die je kon zien en vast eventueel vasthouden:
- schildpad (geen problemen)
- een kakatoe...probleem nummer 1
- hagedissen...aiii probleem nummer 2
- echidna...gaat weer goed
- zoutwater krokodil (formaat je kan hem nog vast houden met 2 handen)...opzich weinig problemen, behalve dan dat dit mega gevaarlijk is.
- Koala...je zou denken geen probleem, maar blijkbaar was de koala het meest gevaarlijke dier wat in dit park zat...huh?
- slang...we waren in big troubles.

Hoef jullie dus niet uit te leggen dat deze rondleiding van 2 uur een hoop aaarrrggghhhh en whoooeeehhhh neeeeeeee dat wil ik niet was. En nu mogen jullie raden wie de absolute held van de dag was....

Ok laten we de rondleiding maar even doornemen, dan komen we vanzelf op het antwoord. Na onze gids te hebben ontmoet werden we meegenomen het park in (eerste obstakel een mega grote kip....whooehooee, maar alle drie getrotseerd, hoewel we emma voorop hebben laten gaan). Eerste stop waren de schildpadjes, die lekker te lagen chillen in het water en wat te eten kregen (alles onder controle). Stop nummer 2, een zwarte kakatoe die je kon voeren door een zonnepitje tussen je lippen te doen. De kakatoe, Shaddow genaamd, haalde hem dan vervolgens met zijn snavel heel vorzichtig tussen jouw lippen vandaan en at hem op...aaaaarrrrghhhhhhhhhhhh....no way....geen denken aan voor Leo en Tjits, maar nadat bijna iedereen dat ding op zn arm had gehad en hij geen moment ook maar de intentie van vliegen had geshowt en Emma mij had verzekert dat hij echt heel lief was en dat je er niks van merkt als ie dat zonnepitje weghaald ging ik overstag. het zweet stond me overal toen Shadow op mn arm hopte en ik dacht dat ik het begaf toen ie met zn snavel het zonnepitje tussen mn lippen vandaan haalde, maar hee mn angsten overwonnen en het overleeft. Hij heeft me niet opgegeten, is niet tegen mn aan gevlogen en heeft niet op me gepoept, maar ik wist niet hoe snel ik van dat ding af moest. Stop nummer 3 de hagedissen. Drie verschillende soorten werden tevoorschijn gehaald, waar Em en Leo achteruit deinsde, maar als je een vogel vast houdt dan moet je ook gewoon een hagedis vasthouden, want die doen dus echt helemaal niks. Leo hield er uiteindelijk ook een vast en Em heeft em geaaid, wat voor haar al best stoer was. De Echidna werd alleen even op tafel gezet om te aaien en voor de bekende fotoronde. Door naar de zoutwaterkrokodil. Degene die wij vast mochten houden waren ongeveer een meter lang en er zat een tapje om hun bek heen, zodat ze niet konden bijten. Ongeveer de enige mogelijkheid ooit om een krokodil vast te houden zonder het risco te lopen opgegeten te worden, dus stond ik vooraan te springen om hem vast tehouden, waar na de andere 2 ook over stag waren. Stop nummer 6 was de koala. Aangezien dat een van de dingen was die ik nog echt heel graag wilde doen ben ik op de foto geweest met een koala, die helemaal stoned van de eucalyptus tegen me aan hing, maar wel echt vet schattig. Je zou niet denken dat ze behoorlijk gevaarlijk kunnen zijn en je vel van je lichaam af kunnen krabben, maar deze had gelukkig een goeie dag. Laatst stop was de slang, een kleintje vergeleken met degene die ik om had gehad in bangkok, dus ik mocht nu niet terugkrabbelen en dus heb ik 5 min met dat ding om mn nek gezeten. Em was ondertussen ff een blokje om gaan lopen en Leo heeft em voor de foto 10 sec om gehad.

Al met al een enerveren de 2 uur en een hoop fantastische foto's later, kwam ik inderdaad als winnaar uit de bus, want ik heb alles vastgehouden en geaaid!!!
Vervolgens zijn we weer in onze barbie auto gestapt en hebben we bij Horeshoe Bay geluncht en bij het strandje gelegen en toen was het weer tijd om ons gebakje terug te brengen en werden wij weer bij ons hostel afgedropt. 's Avonds nog weer onze kookkunsten getest op een halfwerkend gasfornuis, waarna we tegen tienen richting bed zijn vertrokken.

Maandagochtend was het weer tijd om uit te checken en zouden ik met de ferry van 11.10u teruggaan naar het vaste land om daar de bus naar Airlie Beach te nemen. Leo en Em zouden een bus later gaan, dus zouden we weer meeten in Airlie. Uiteindelijk weer net de ferry gehaald, waarna ik meteen door kon rollen de bus in, voor een 3,5 uur durend ritje naar Airlie, waar ik tegen 15.30u aankwam en heb ingecheckt in het hostel. De rest van de middag gewassen, gezwommen en tennis gekeken.

De volgende dag begon een en al ellende. Ik had een strakke planning gemaakt voor de laatste weken OZ, waarbij ik nog zoveel mogelijk eruit wilde halen, maar er werd behoorlijk roet in het eten gegooid door een mailtje van de tourcompany waarmee ik mn cruise mee zou gaan maken door de Whitsundays. Ik zou op woensdag met de trip mee gaan, maar ze hadden hem moeten verzetten naar zaterdag, omdat ze veel annuleringen en het verzetten van data hadden gehad ivm de overstromingen, waardoor mensen niet op tijd in Airlie zouden zijn...neeeeeee. Dus nog 3 dagen langer in Airlie, waar verder echt geen reet te doen is. Plannen omgooien en kijken om hier dan nog maar een dagtripje te doen. Damian ingelicht dat ik wat later in MacKay zou zijn. Uiteindelijk was alles rond en moet ik nu helaas wel een paar dingen skippen, maar dat is niet anders. Al dat gedoen heeft me de hele ochtend gekost, waarna ik daarna met Leo en Emma nog heb gechillt bij de Lagoon.

Woensdag was absoluut K* weer, dus een geluk bij een ongeluk dat mn trip was verzet en dus ik heb de hele dag een beetje tennis gekeken en tussen de bedrijven door gezwommen, waarna om 17.00u we met zn drieen naar digeridoo les zijn geweest. Ik had in Darwin al een keer een poging gedaan en dat was geen succes, dus ik was fotograaf, want op zo'n stuk hout blazen blijft hilariteit ten top.

Donderdag op dagrtrip naar het Knuckle reef, een van de delen van het Great Barrier Reef. Met een mega boot naar het platform wat permanent in het reef ligt. We waren maar met een man of 35 aan boord en er was bijna net zoveel personeel mee, want normaal kunnen er ruim 300 mensen mee en wij waren de kleinste groep in 6 weken tijd, dus het personeel was zeer uitgelaten en vrolijk om met zo'n kleine groep op pad te zijn. Fijne aan zo'n dag is dat er altijd goed voor je wordt gezorgt. Koffie en cakejes onderweg enzo. Na ruim 2 uur varen kwamen we bij het platform aan waar we de komende 4 uur zouden doorbrengen. We konden hier snorkelen, duiken, van de waterglijbaan, met een boor mee die ene glazen bodem had zodat je de vissen kon zien. Besloot om toch maar weer te gaan duiken, het werkt toch verslavend. Ik had dit keer alleen 4 mensen mee, waarvan 2 kinderen, die net hun cursus hadden afgerond en die nogal lak overal aan hadden. Je hoort in buddy teams te duiken, nou zij zwommen overal en bleven alles behalve bij elkaar, zaten aan het koraal wat echt absoluut niet mag en wat ook 1000x vriendelijk wordt gevraagd niet te doen. Niet helemaal zoals ik het de afgelopen tijd had meegemaakt, dus bij duik 2 had ik er ook lak aan en bleef achteraan zwemmen, zodat ik niet steeds onder, boven, rechts en links ingehaald werd of weer een flipper tegen me aan getrapt kreeg. De strategie hielp, want ik heb weer mega veel koraal en gave vissen gezien! Tussendoor een top lunch buffet (mn vlees en vis weer binnen voor de komende dagen) en tegen drieen zetten we weer koers richting vaste land. Top dagje gehad en fantastisch mooi weer, dus dat was al met al toch wel weer de moeite waard. Helemaal kapot van een dag op het water is er 's avonds maar weinig activiteit behalve slapen vertoond.

Vrijdag was opnieuw een minder mooie dag en dus opnieuw een dag van tennis kijken, zwemmen en boekjes lezen...moet ook gebeuren. 's Avonds de tas ingepakt, want de volgende dag zou ik dan wel eindelijk op cruise gaan naar de Whitsundays! Zaterdagochtend de laatste spullen ingepakt en uitgecheckt. Moest alleen nog tot 14.00u wachten, want dan zou ik pas in de haven moeten zijn voor vertrek.

Tegen half 3 voeren we de haven van Airlie Beach uit, op weg naar South Molle Island, een van de 74 eilanden in de Whitsundays. Hier zouden we 2 nachten slapen, wat wel erg relaxt was, aangezien meeste zeiltrips op de boot overnachten. Op het dek aan snel aan de praat geraakt met 2 nederlandse jongens, Koen en Davy, en met hun biertje zitten drinken en ondertussen van het uitzicht genoten. Tegen vijven waren we op South Molle en werden we verwelkomt en moesten we groepen maken om een hut mee te delen. Twee duitse meisjes, Carolien en Fransesca, hebben zich bij ons gevoegd en het mooi was dat deze dames in Breda studeerde en wij dus gewoon nederlands konden kletsen en zij alles konden verstaan. Nadat iedereen was geinstalleerd in zijn kamer kon je mee op een bushwalk die zou leiden naar het uitzichtspunt op South Molle en waar je een 360 graden uitzicht had over de Whitsundays. Leuke aan zulke wandelingen is dat je 45 min onderweg ben, maar ondertussen met iedereen honderd uit kletst en elkaar leert kennen. Bleek al snel weer een bij elkaar geraapt zooitje aan nationaliteiten en zeer uiteenlopende karakters, maar dat maakt het juist leuk. De 45 min lopen vlogen dan ook om en voor we het wisten waren we boven en hadden we inderdaad een adembenemend uitzicht. De terugweg, bergafwaarts, ging een stuk sneller en we waren dan ook mooi op tijd terug om meteen bij het avondeten aan te sluiten. Na het eten werden een paar drinkspelletjes gespeeld. Dit keer niet al te flauw en het werd uiterst serieus gespeeld door iedereen...hoezo competatief. Daarna ben ik al snel richting bed gegaan, aangezien we de volgende ochtend om 7.00u aan het ontbijt moesten zitten.

Zondagochtend, 7 uur (ik doe het toch niet helemaal goed, die zondagochtenden iedere keer zo vroeg op) aan het ontbijt, waarna we om 8 uur South Molle achter ons lieten en op weg gingen naar Border Island om te gaan snorkelen. De eerste 20 min gingen nog goed voor op het dek, maar al snel begon de boot wat meer te schommelen en wat meer water te vangen. Het werd van kwaad tot erger en met winkracht 1 miljoen en meters hoge golven begon het langzamerhand geen pretje meer te worden. Gelukkig waren we bijna in een beschutte baai van Border waar konden snorkelen, maar door de sterke stroming en harde wind was er helaas maar weinig te zien van de vissen en het koraal. Iedereen kwam dan ook enigzins teleurgesteld terug op de boot. Na de lunch zette we koers richting Whitesunday Island en het van de foto's beroemde Whitehaven Beach. de lunch in combi met de wind en golfslag heeft niemand echt heel goed gedaan, dus driekwart van ons zat zeeziek achterop de boot. Was meer dan blij om voet aan wal te kunnen zetten en daar even 2,5 uur de tijd te hebben om bij te komen van de heftige tocht. Eerst maar eens naar het lookout punt gelopen. Halverwege sloeg mn hart even over toen er een zeker 2 meter lange hagedis op het pad zat, maar hij schrok net zo hard van mij en voor ik een foto kon maken vluchtte hij de bosjes in en vervoglde ik mn wandeling. Bij het uitzichtspunt werd ik even stil...adembenemend mooi!! Dit was het ruige zeetochtje toch wel meer dan waard en we hebben daar wel 20 min gewoon gestaan en gekeken zonder ook maar een woord met elkaar te wisselen. Na de honderden foto's teruggelopen en richting Whitehaven Beach zelf gelopen. Het witste zand wat ik ooit heb gezien en het zand is zo fijn en heeft een bepaalde stof erin zitten dat als een polijstende werking heeft. Je kan je sieraden ermee oppoetsen, je tanden polijsten en het werkt blijkbaar echt. De tanden kan ik niet bevestigen want geen van ons voelde zich geroepen om de tanden met zand te poetsen, maar een aantal meiden hebben hun zilveren sieraden ermee opgepoetst en het begon weer te blinken alsof het net uit de winkel kwam.

Toen was het tijd om weer terug te gaan naar de boot, waar we eenmaal aan boord weer koers zetten richting South Molle. Gelukkig was de terugreis een stuk minder heftig door wind mee en heb ik lekker op het achterdek in het zonnetje gelegen. Tegen vijven waren we terug en hebben we het zand afgespoeld in het zwembad, gedoucht, waarna we om 19.00u weer aan het avondeten zaten en opnieuw nog 2 spelletjes speelde. Zo'n dag op het water is toch behoorlijk vermoeiend en dus lagen de meeste tegen tienen weer in bed, including ikzelf.

Maandag opnieuw weer om 7.00u aan het ontbijt en om 8.00u de boot op. De zee was ze vlak als een pannekoek en het zonnetje was al lekker warm...god wat is het leven toch vervelend zo. Een paar uur varen naar Hayman Island, waar we poging 2 deden met snorkelen. Dit keer was het fantastisch! Kleurijk koraal, vissen en schildpad die een tijdje met ons meezwom en als klap op de vuurpijl een Manta Ray, met een spanwijdte van zeker 2 meter. Deze Ray's komen zelden zo dicht bij de eilanden en blijven meestel meer in de buurt van het Reef. Zo fantastisch gaaf en uniek dat we hem zagen en hij bleek zich maar weinig druk te maken om een groepje snorkelaars die rond hem zwommen. Hij zweef door het water...zooooo gaaf!!! Helemaal uitgelaten kwam iedereen terug aan boord en konden we meer dan vodaan en tevreden weer terug varen richting het vaste land. Tegen 13.30u waren we terug in Airlie Beach, waar iedereen de rest van de middag zijn eigen weg ging, maar we zouden om 19.00u nog een keer met de hele groep gaan eten bij Beaches. Een mooie afsluiting van weer een top trip!!

Nu zit ik nog even in mijn hostel in Airlie Beach, waarna ik vanmiddag met de bus richting MacKay ga om 2 dagen bij Damian te verblijven. Leuk om hem na 4,5 jaar weer te zien en aangezien het morgen Australia day is, is iedereen vrij en moet het een groot feest zijn overal, des te leuker om bij de locals te verblijven. Donderdag vlieg ik door naar Brisbane, waar ik 5 nachtjes verblijf. Maken jullie je geen zorgen, de binnenstad van Bris is nauwelijks getroffen door de overstromingen en is alweer helemaa schoon en opgeruimd. Wordt regelmatig op de hoogte gehouden door vrienden die daar zitten en het is als helemaal veilig vrijgegeven. Na Brisbane is het de bedoeling om richting Noosa en Hervey Bay te gaan, om daar met een Fraser Island trip af te sluiten...althans dat is het plan, maar backpacken is net zo onvoorspelbaar als het weer, dus je weet maar nooit vanuit waar ik me nog een keer meld voordat ik naar NZ vertrek.

Liefs,
Tjitske