I did it again!!!
Door: Tjitske
Blijf op de hoogte en volg Tjitske
14 Januari 2011 | Australië, Sydney
Een hoop stress is het gewest om naar Cairns te vliegen en vervvolgens mijn trip vanuit daar te plannen. De regen en overstromingen hebben mijn reisplannen volledig in de war gegooid. Om jullie even gerust te stellen ik zit met droge voeten (zweet niet meegeteld, want het is hier een luchtvochtigheid van 70%, in combi met 32 graden, oftewel zittend in de schaduw in absolute niks-doen-stand is ook garantie voor zweet). de laatste dagen in Sydney een hoop geregel en gebel met Greyhound, met de touroperators en een poging wagend om mezelf om een duiktrip van 2 dagen te boeken, maar uiteindelijk is alles gelukt en kon ik vrijdagochtend met een gerust hart het vliegtuig instappen, opweg naar het tropische Cairns. Zoals gezegd, tropisch heet en dus tot weinig in staat. Vrijdag dan ook een beetje geluierd, langs de boulevard gelopen en Cairns verkent. Alles ging tot dan toe goed, totdat ik werd aangesproken door een meisje die vroeg of ik mee wilde op kroegentocht door Cairns vanavond. Volgens haar perfect omdat ik net was aangekomen en mensen kon leren kennen en het kroegleven ging verkennen. OK, er was ergens in mijn hersenpan 1 cel die zo hard schreewde...JJAAAAHHH gewoon doen, terwijl de rest van mijn cellen twijfelde. Die ene cel heeft het toch gewonnen en dus stond ik 's avonds in de kroeg (me afvragend waarom ik hier ookal weer aan was begonnen). Ik voelde me net weer 18 en op een van die beruchte kroegentochten Op Gran Canaria, Griekenland of Bulgarije, maar deze bleek toch iets anders. Er moesten spelletjes gespeeld worden (leuk?) waarbij de dames op de knieen voor de mannen zaten, een stuk bubbelgum kauwgom kregen en dit via de ene broekspijp, via het kruis, naar de andere broekspijp moesten zien te krijgen.....jaja ik was een van de gelukkige die dus op dr knieen zat. Geen succes!
Ondertussen liepen de conversaties met iedereen weer volgens het gebruikelijke riedeltje: what's your name? where're you from? How long are you in OZ for? En dan ben je er ongeveer wel. Niets veel zeggend dus. Raakte op een gegeven moment aan de praat met een Indische Londenaar (althans hij kwam uit Londen, maar hij zag eruit als iemand uit India en die omgeving) en wij hadden wel een fatsoenlijk gesprek, moesten lachen om de "flashpackers" en lieve vrijgezelle vriendinnetjes van me let nu even goed op, ik kreeg namelijk wat uitgelegd. Deze Londenaar (sorry geen idee meer hoe die heet) vertelde mij het volgende: Mannen hebben geen fatsoen meer en kunnen geen normaal gesprek meer met een meisje aanknopen. Ze zijn alle creativiteit kwijt en willen er geen moeite meer voor doen om op een ouderwetse manier achter iemand aan te "jagen". Het ligt dus niet aan ons, maar op mannen in het algemeen (er zullen vast uitzonderingen zijn). Wij vrouwen willen toch liever een Gearge Clooney, dan een body builder met plakplaatjes? Dit zijn nog steeds allemaal zijn woorden, maar het klonk mij als muziek in mn oren!!! Al met al een leuke avond, maar iets anders dan ik vantevoren had verwacht.
De volgende morgen veels te vroeg wakker doordat de airco was uitgeslagen, fantastisch! Er was ondertussen ook een nieuw meisje ingecheckt, Katy uit Amerika, en we zijn uiteindelijk samen richting de lagune gegaan in de stad. In Cairns kan je namelijk absoluut niet in zee zwemmen. Mocht je al dat vieze, stikkende blub door willen voordat je uberhaupt in zee staat, dan is de kan groot dat je in de branding wordt gestoken door een box jelly fish (levensgevaarlijk) en mocht je daarvoor een speciaal pak aantrekken, dan is er nog altijd de mogelijkheid om door een krokodil opgegeten te worden. Oftewel je laat het wel uit je hoofd. Gelukkig hebben ze een kunstmatige, zoutwater lagune aan de kust aangelegd waar je veilig kan zwemmen en dus hebben we daar de hele middag liggen chillen en zitten kletsen. 's Avonds zijn we naar de nightmarket in geweest en daarna vroeg naar bed, want de volgende ochtend stond een trip naar Cape Tribulation op het programma.
Zondagochtend om iets voor achten werd ik opgehaald door de Tropics Explorer voor mijn dagtrip naar Cape Tribulation. Via de kustweg zijn we naar het noorden gereden, langs Port Douglas en Mossman totdat we bij het Daintree National Park aankwamen. Gedurende de busrit vertelde de guide allerlei dingen over het regenwoud wat best wel interessant was. De eerste stop die dag was bij de Daintree River waar we na een kopje koffie aan boord gingen van een boot om op de rivier hopelijk nog wat krokodillen te spotten. Krokodillen houden net als mensen niet van deze enorme hitte en dus hielden ze zich schuil, behalve 1 klein baby krokodilletje. Na het boottochtje weer terug in de bus en op weg naar Marrdja Boardwalk. In deze wandeling door het regenwoud loop je langs de meest bizarre bomen en planten, kom je inmense spinnen tegen (Maya dat was echt niks voor jou geweest). Na deze 45 min durende wandeling zijn we een klein stukje doorgereden naar Cape Tribulation waar we lunch zouden krijgen. Helaas was de bewolking met ons meegereisd en nog voordat we op het strand bij Cape Trib stonden kwam het met bakken uit de lucht, mn eerste tropische buitje. Het was helaas niet het laatste buitje van de dag, want na de lunch reden we in de regen naar Alexandra range Lookout, waar we gelukkig wel droge foto's konden maken. Volgende stop was Mossman Gorge, waar we konden zwemmen, maar door de regen hoefde ik al niet meer te zwemmen. Wel prachtige wandeling door het regenwoud, langs de rivier. Laatste stop voor die dag was in Port Douglas, een klein kustplaatsje, waar zo goed als ik een coma-slaap ligt op zondag. Na Port Douglas was het nog maar een uurtje terug naar Carins, waar we tegen 6en weer waren. Toen iedereen van mijn kamer weer terug was in het hostel zijn we met elkaar in de stad wezen eten. Samen met 2 ozzies aan tafel kwamen al snel de raarste gesprekken op gang. Vertalen jullie even:
- Hey Sheilla, where's the dunno?
- G'day mate, you wanna prawn of the barbie?
En zo kunnen we nog wel even doorgaan...er is dus geen touw aan vast te knopen zodra ze ozzie slang gaan praten, maar hilarisch was het wel.
Maandag geen plannen en dus de trip tot aan Airlie Beach geregeld (dit ligt nog steeds ruim 300 km ten noorden van de overstromingen), bij de lagune gezwommen en gezont en 's avonds voor Katy's verjaardag nog wat weze drinken, waar we het opnieuw weer troffen met de ozzies. Dit keer een geflipte die de meest rare dansmoves had. Zo was er de ik-doe-de-was-dans, de tuinsproeier-dans en de aacountant-dans. Zijn moto was: You onyl have one life to fuck up. Ik ben uiteindelijk maar een beetje bijtijds vertrokken, ook omdat ik de volgende dag voor 2 dagen zou gaan duiken.
Dinsdagochtend weer veels te vroeg naast mijn bed, laatste spullen ingepakt en toen werd ik heel fijn bij het duikcentrum afgedropt, wat weer een 10 min durende wandeling met 20 kilo op de rug scheelde. Na de bekende formulieren te hebben ondertekent en mijn tas achter te hebben gelaten werden we naar de haven gebracht waar we op de boot gingen die ons naar de grote boot, die in het Great Barrier Reef lag, zou brengen. Een 2 uur durend tochtje op een gelukkig vlak zeetje bracht ons utieindelijk naar de Kangaroo Explorer, een grote catermaran waar we de komende 2 dagen op zouden verblijven. Na een rondleiding een briefing, die allemachtig lang duurde aangezien we weer het geluk hadden met een groep Russen op pad te zijn, die geen engels spreken en die zich nergens wat van aantrekken, oftewel een hoog irritatielevel.
Na de lunch kregen we onze eerste duikbriefing en kwam ik erachter dat er nog 3 nederlanders mee waren, dus dat was wel makkelijk en gezellig. Een van hen, Tessa, was ook alleen dus konden wij mooi samen buddy'en en dus lachen we om 12.30u in het water, klaar voor onze eerste duik in het Great Barrier Reef. Best wel een beetje spannend, want ik had niet meer gedoken sinds Thailand, waar ik slechts 9x had gedoken en altijd onder begeleiding was geweest van mijn instructrice en nu waren we ineens op onszelf aangewezen. Gelukkig had Tessa al wat vaker gedoken en ging het super fijn met zn tweeen. De tank met lucht was dan ook zo leeg en we hadden ondanks een wat slechter zicht al best veel gezien. Duik nummer 2 was om 16.00u, dit keer hopende om schildpadden te spotten, want ik had nu een fotocamera bij me en raad eens, wel 4!! Echt grote jongens en zo chill aan het rondzwemmen, echt super gaaf. Ik hoop dat de foto's een beetje zijn gelukt. De laatste duik die dag zou een nachtduik zijn. Nou was mijn eerste ervaring met nachtduiken niet fantastisch geweest, maar ik wilde het nog een kans geven en dus gingen Tessa en ik samen met een guide duiken, zodat we ons nergens zorgen over hoefden te maken. Zo verscrhikkelijk als dat ik het de eerste keer vond, zo fantastisch vond ik het nu. Grote, kleurige kreeften, puffer fish (die blaast zichtzelf op als een lampion) en allerlei andere vissen en beestjes die je overdag niet ziet. Het was dus fantastisch en ik was blij dat ik het had gedaan. Helemaal bekaf lag ik om 21.30u in mn bed te schommelen op de golven, maar gelukkig nog wel aardig kunnen slapen.
De volgende ochtend werden we om 5.30u (jaja je leest het goed) gewekt om vervolgens om 6.00u in het water te liggen voor onze eerste duik. Zwaar werk, maar het was het opnieuw meer dan waar, met de zon die opkwam en op het water scheen. De 6 en 8 uur duiken waren beide bij de 3 sisters, 3 grote "blokken" koraal, zoals de 3 rotsformaties in de Blue Mountains, alleen nu onder water. Terug op de boot, ontbeten en uitgecheckt en daarna alweer klaargemaakt voor de 2e duik om 8.00u. Telkens zie je weer andere vissen, ander koraal, dat je niet weer waar je kijken moet. Terug op de boot voeren we naar onze laatste duikspot voor alweer mijn laatste duik, want na de duik om 11.00u had ik het er alweer op zitten. Gaat zo verschikkelijk snel. Nog een keer je spullen optuigen, nog een keer het water in en nog een keer gedag zeggen tegen Nemo en zn vriendjes. Wat een fantastische ervaring en het heeft mijn duikcursus nu al dubbel en dwars terugbetaald. Hoewel ik in het begin een beetje nerveus was om weer te duiken, ben ik toch blij want: I did it again!!!
Tegen 14.30u werden we door het kleinere bootje weer opgehaald en zette we koers terug richting Cairns. Helaas al die tijd geen bereik gehad om papa en mama te bellen/ smsen, want zij zaten woensdag weer terug in het vliegveld naar huis, met vertraging begreep ik van Rens. Tegen zessen zette ik weer voet aan wal, hoewel het de rest van de avond en nacht nog voelde alsof ik op een boot zat. Eenmaal in mijn hostel, helemaal kapot en gesloopt, onder de douche door gelopen, gegeten, tas ingepakt en lekker slapen.
Donderdagochtend opnieuw weer een vroege ochtend, want om 7.45u zou de bus naar Mission Beach vertrekken, waar ik ruim 2 uur later aankom en waar ik nu heerlijk in een super chill hostel zit en lekker de rest van de dag een beetje heb bijgekomen van de afgelopen dagen en heb liggen luieren aan het zwembad en boekje heb gelezen. Het is ook bijna niet mogelijk om hier iets te doen, ten eerste is er niks te doen en ten tweede is het hier te heet om iets te doen. Helemaal niet erg voor een dagje.
Vandaag stond mn skydive op het programma!! had van meerdere mensen gehoord dat Mission Beach de beste spot in Oz is om te sky diven, dus dan moest dat maar hier gebeuren. Ik werd vanochtend vroeg opgehaald en naar het kantoor in Mission Beach gebracht, waar ik na het papierwerk invullen moest wachten op de groep die uit Cairns zou komen. Tegen tienen werden we aan onze tandem master en video man voorgesteld en in een harnas gehezen. Een korte briefing hoe en wat en we waren klaar om de bus in te gaan naar het vliegveldje. We reden naar Tully, waar het vliegtuigje stond te wachten en waar we in moesten. Lekker knus weer, er kwamen alweer herrinneringen naar boven van mn eerste jump die ik 4 jaar geleden in NZ had gedaan. En jawel op 14.000ft ging de deur open en moest ik me als tweede naar de deur zien te schuiven...en voor ik het wist werd ik het vliegtuig uitgeduwd en daar gingen we...alle kanten op voor een paar seconden tot Andy aan de eerste parachute trok en we gestabiliseerd werden. Een minuut lang hadden we een vrije val...zo'n gaaf gevoel echt fantastisch en toen was het tijd om de grote parachute open te trekken, waarna we nog een paar minuten rondjes heben gecirkeld boven zee, de eilanden en het reef. Fantastisch uitzicht, echt geweldig! En toen was het klaarmaken voor de landing op het strand en zat het er alweer op. Nog een klein beetje natrillend van de adrenaline, maar was wel blij dat ik het toch weer had gedaan. I did it again!!!
Mijn cameraman, Rory, heeft een dvd en foto's gemaakt, ik zal proberen de foto's online te zetten en de dvd komen jullie over 4 maanden maar thuis bekijken.
Ik ga mn bikini aantrekken, want ik zit weg te smelten achter de computer hier. Nog even genieten van de relaxte sfeer hier in Mission Beach, voordat ik morgen via Townsville naar Magnetic Island vertrek. Hier blijf ik 2 nachtjes tussen de koala's slapen waarna ik maandag richting Airlie Beach vertrek en daar woensdag aan boord ga van mijn cruise door de Whitsundays. Hoe mijn plannen er daarna uit zien, heb geen idee en het hangt helemaal van de overstromingen af. Er wordt gezegd dat de snelwegen volgende week weer open zullen gaan en dat het waterpeil in Brisbane alweer aan het zakken is. Ik wacht het allemaal wel af. Ik meld me volgende week weer.
Liefs,
Tjitske
Ondertussen liepen de conversaties met iedereen weer volgens het gebruikelijke riedeltje: what's your name? where're you from? How long are you in OZ for? En dan ben je er ongeveer wel. Niets veel zeggend dus. Raakte op een gegeven moment aan de praat met een Indische Londenaar (althans hij kwam uit Londen, maar hij zag eruit als iemand uit India en die omgeving) en wij hadden wel een fatsoenlijk gesprek, moesten lachen om de "flashpackers" en lieve vrijgezelle vriendinnetjes van me let nu even goed op, ik kreeg namelijk wat uitgelegd. Deze Londenaar (sorry geen idee meer hoe die heet) vertelde mij het volgende: Mannen hebben geen fatsoen meer en kunnen geen normaal gesprek meer met een meisje aanknopen. Ze zijn alle creativiteit kwijt en willen er geen moeite meer voor doen om op een ouderwetse manier achter iemand aan te "jagen". Het ligt dus niet aan ons, maar op mannen in het algemeen (er zullen vast uitzonderingen zijn). Wij vrouwen willen toch liever een Gearge Clooney, dan een body builder met plakplaatjes? Dit zijn nog steeds allemaal zijn woorden, maar het klonk mij als muziek in mn oren!!! Al met al een leuke avond, maar iets anders dan ik vantevoren had verwacht.
De volgende morgen veels te vroeg wakker doordat de airco was uitgeslagen, fantastisch! Er was ondertussen ook een nieuw meisje ingecheckt, Katy uit Amerika, en we zijn uiteindelijk samen richting de lagune gegaan in de stad. In Cairns kan je namelijk absoluut niet in zee zwemmen. Mocht je al dat vieze, stikkende blub door willen voordat je uberhaupt in zee staat, dan is de kan groot dat je in de branding wordt gestoken door een box jelly fish (levensgevaarlijk) en mocht je daarvoor een speciaal pak aantrekken, dan is er nog altijd de mogelijkheid om door een krokodil opgegeten te worden. Oftewel je laat het wel uit je hoofd. Gelukkig hebben ze een kunstmatige, zoutwater lagune aan de kust aangelegd waar je veilig kan zwemmen en dus hebben we daar de hele middag liggen chillen en zitten kletsen. 's Avonds zijn we naar de nightmarket in geweest en daarna vroeg naar bed, want de volgende ochtend stond een trip naar Cape Tribulation op het programma.
Zondagochtend om iets voor achten werd ik opgehaald door de Tropics Explorer voor mijn dagtrip naar Cape Tribulation. Via de kustweg zijn we naar het noorden gereden, langs Port Douglas en Mossman totdat we bij het Daintree National Park aankwamen. Gedurende de busrit vertelde de guide allerlei dingen over het regenwoud wat best wel interessant was. De eerste stop die dag was bij de Daintree River waar we na een kopje koffie aan boord gingen van een boot om op de rivier hopelijk nog wat krokodillen te spotten. Krokodillen houden net als mensen niet van deze enorme hitte en dus hielden ze zich schuil, behalve 1 klein baby krokodilletje. Na het boottochtje weer terug in de bus en op weg naar Marrdja Boardwalk. In deze wandeling door het regenwoud loop je langs de meest bizarre bomen en planten, kom je inmense spinnen tegen (Maya dat was echt niks voor jou geweest). Na deze 45 min durende wandeling zijn we een klein stukje doorgereden naar Cape Tribulation waar we lunch zouden krijgen. Helaas was de bewolking met ons meegereisd en nog voordat we op het strand bij Cape Trib stonden kwam het met bakken uit de lucht, mn eerste tropische buitje. Het was helaas niet het laatste buitje van de dag, want na de lunch reden we in de regen naar Alexandra range Lookout, waar we gelukkig wel droge foto's konden maken. Volgende stop was Mossman Gorge, waar we konden zwemmen, maar door de regen hoefde ik al niet meer te zwemmen. Wel prachtige wandeling door het regenwoud, langs de rivier. Laatste stop voor die dag was in Port Douglas, een klein kustplaatsje, waar zo goed als ik een coma-slaap ligt op zondag. Na Port Douglas was het nog maar een uurtje terug naar Carins, waar we tegen 6en weer waren. Toen iedereen van mijn kamer weer terug was in het hostel zijn we met elkaar in de stad wezen eten. Samen met 2 ozzies aan tafel kwamen al snel de raarste gesprekken op gang. Vertalen jullie even:
- Hey Sheilla, where's the dunno?
- G'day mate, you wanna prawn of the barbie?
En zo kunnen we nog wel even doorgaan...er is dus geen touw aan vast te knopen zodra ze ozzie slang gaan praten, maar hilarisch was het wel.
Maandag geen plannen en dus de trip tot aan Airlie Beach geregeld (dit ligt nog steeds ruim 300 km ten noorden van de overstromingen), bij de lagune gezwommen en gezont en 's avonds voor Katy's verjaardag nog wat weze drinken, waar we het opnieuw weer troffen met de ozzies. Dit keer een geflipte die de meest rare dansmoves had. Zo was er de ik-doe-de-was-dans, de tuinsproeier-dans en de aacountant-dans. Zijn moto was: You onyl have one life to fuck up. Ik ben uiteindelijk maar een beetje bijtijds vertrokken, ook omdat ik de volgende dag voor 2 dagen zou gaan duiken.
Dinsdagochtend weer veels te vroeg naast mijn bed, laatste spullen ingepakt en toen werd ik heel fijn bij het duikcentrum afgedropt, wat weer een 10 min durende wandeling met 20 kilo op de rug scheelde. Na de bekende formulieren te hebben ondertekent en mijn tas achter te hebben gelaten werden we naar de haven gebracht waar we op de boot gingen die ons naar de grote boot, die in het Great Barrier Reef lag, zou brengen. Een 2 uur durend tochtje op een gelukkig vlak zeetje bracht ons utieindelijk naar de Kangaroo Explorer, een grote catermaran waar we de komende 2 dagen op zouden verblijven. Na een rondleiding een briefing, die allemachtig lang duurde aangezien we weer het geluk hadden met een groep Russen op pad te zijn, die geen engels spreken en die zich nergens wat van aantrekken, oftewel een hoog irritatielevel.
Na de lunch kregen we onze eerste duikbriefing en kwam ik erachter dat er nog 3 nederlanders mee waren, dus dat was wel makkelijk en gezellig. Een van hen, Tessa, was ook alleen dus konden wij mooi samen buddy'en en dus lachen we om 12.30u in het water, klaar voor onze eerste duik in het Great Barrier Reef. Best wel een beetje spannend, want ik had niet meer gedoken sinds Thailand, waar ik slechts 9x had gedoken en altijd onder begeleiding was geweest van mijn instructrice en nu waren we ineens op onszelf aangewezen. Gelukkig had Tessa al wat vaker gedoken en ging het super fijn met zn tweeen. De tank met lucht was dan ook zo leeg en we hadden ondanks een wat slechter zicht al best veel gezien. Duik nummer 2 was om 16.00u, dit keer hopende om schildpadden te spotten, want ik had nu een fotocamera bij me en raad eens, wel 4!! Echt grote jongens en zo chill aan het rondzwemmen, echt super gaaf. Ik hoop dat de foto's een beetje zijn gelukt. De laatste duik die dag zou een nachtduik zijn. Nou was mijn eerste ervaring met nachtduiken niet fantastisch geweest, maar ik wilde het nog een kans geven en dus gingen Tessa en ik samen met een guide duiken, zodat we ons nergens zorgen over hoefden te maken. Zo verscrhikkelijk als dat ik het de eerste keer vond, zo fantastisch vond ik het nu. Grote, kleurige kreeften, puffer fish (die blaast zichtzelf op als een lampion) en allerlei andere vissen en beestjes die je overdag niet ziet. Het was dus fantastisch en ik was blij dat ik het had gedaan. Helemaal bekaf lag ik om 21.30u in mn bed te schommelen op de golven, maar gelukkig nog wel aardig kunnen slapen.
De volgende ochtend werden we om 5.30u (jaja je leest het goed) gewekt om vervolgens om 6.00u in het water te liggen voor onze eerste duik. Zwaar werk, maar het was het opnieuw meer dan waar, met de zon die opkwam en op het water scheen. De 6 en 8 uur duiken waren beide bij de 3 sisters, 3 grote "blokken" koraal, zoals de 3 rotsformaties in de Blue Mountains, alleen nu onder water. Terug op de boot, ontbeten en uitgecheckt en daarna alweer klaargemaakt voor de 2e duik om 8.00u. Telkens zie je weer andere vissen, ander koraal, dat je niet weer waar je kijken moet. Terug op de boot voeren we naar onze laatste duikspot voor alweer mijn laatste duik, want na de duik om 11.00u had ik het er alweer op zitten. Gaat zo verschikkelijk snel. Nog een keer je spullen optuigen, nog een keer het water in en nog een keer gedag zeggen tegen Nemo en zn vriendjes. Wat een fantastische ervaring en het heeft mijn duikcursus nu al dubbel en dwars terugbetaald. Hoewel ik in het begin een beetje nerveus was om weer te duiken, ben ik toch blij want: I did it again!!!
Tegen 14.30u werden we door het kleinere bootje weer opgehaald en zette we koers terug richting Cairns. Helaas al die tijd geen bereik gehad om papa en mama te bellen/ smsen, want zij zaten woensdag weer terug in het vliegveld naar huis, met vertraging begreep ik van Rens. Tegen zessen zette ik weer voet aan wal, hoewel het de rest van de avond en nacht nog voelde alsof ik op een boot zat. Eenmaal in mijn hostel, helemaal kapot en gesloopt, onder de douche door gelopen, gegeten, tas ingepakt en lekker slapen.
Donderdagochtend opnieuw weer een vroege ochtend, want om 7.45u zou de bus naar Mission Beach vertrekken, waar ik ruim 2 uur later aankom en waar ik nu heerlijk in een super chill hostel zit en lekker de rest van de dag een beetje heb bijgekomen van de afgelopen dagen en heb liggen luieren aan het zwembad en boekje heb gelezen. Het is ook bijna niet mogelijk om hier iets te doen, ten eerste is er niks te doen en ten tweede is het hier te heet om iets te doen. Helemaal niet erg voor een dagje.
Vandaag stond mn skydive op het programma!! had van meerdere mensen gehoord dat Mission Beach de beste spot in Oz is om te sky diven, dus dan moest dat maar hier gebeuren. Ik werd vanochtend vroeg opgehaald en naar het kantoor in Mission Beach gebracht, waar ik na het papierwerk invullen moest wachten op de groep die uit Cairns zou komen. Tegen tienen werden we aan onze tandem master en video man voorgesteld en in een harnas gehezen. Een korte briefing hoe en wat en we waren klaar om de bus in te gaan naar het vliegveldje. We reden naar Tully, waar het vliegtuigje stond te wachten en waar we in moesten. Lekker knus weer, er kwamen alweer herrinneringen naar boven van mn eerste jump die ik 4 jaar geleden in NZ had gedaan. En jawel op 14.000ft ging de deur open en moest ik me als tweede naar de deur zien te schuiven...en voor ik het wist werd ik het vliegtuig uitgeduwd en daar gingen we...alle kanten op voor een paar seconden tot Andy aan de eerste parachute trok en we gestabiliseerd werden. Een minuut lang hadden we een vrije val...zo'n gaaf gevoel echt fantastisch en toen was het tijd om de grote parachute open te trekken, waarna we nog een paar minuten rondjes heben gecirkeld boven zee, de eilanden en het reef. Fantastisch uitzicht, echt geweldig! En toen was het klaarmaken voor de landing op het strand en zat het er alweer op. Nog een klein beetje natrillend van de adrenaline, maar was wel blij dat ik het toch weer had gedaan. I did it again!!!
Mijn cameraman, Rory, heeft een dvd en foto's gemaakt, ik zal proberen de foto's online te zetten en de dvd komen jullie over 4 maanden maar thuis bekijken.
Ik ga mn bikini aantrekken, want ik zit weg te smelten achter de computer hier. Nog even genieten van de relaxte sfeer hier in Mission Beach, voordat ik morgen via Townsville naar Magnetic Island vertrek. Hier blijf ik 2 nachtjes tussen de koala's slapen waarna ik maandag richting Airlie Beach vertrek en daar woensdag aan boord ga van mijn cruise door de Whitsundays. Hoe mijn plannen er daarna uit zien, heb geen idee en het hangt helemaal van de overstromingen af. Er wordt gezegd dat de snelwegen volgende week weer open zullen gaan en dat het waterpeil in Brisbane alweer aan het zakken is. Ik wacht het allemaal wel af. Ik meld me volgende week weer.
Liefs,
Tjitske
-
14 Januari 2011 - 04:50
Rens Jonker:
Is van die kroegentocht die ene cel nog overgebleven of viel het mee?
Voor de mensen die geen idee hebben wat Tjits dr Ozzie quotes zijn, ik begrijps ze wel. Betkenis 1: waar is de wc. Betkenis 2: wil je nog een garnaal van de BBQ.
Ozzie is toch een prachtige taal...
Veel plezier en ik zal je op hoogte houden van de ontwikkelingen in Zuid-Queensland. Dikke kus uit een warm en zonnig Sydney (wss ook maar voor een dag) -
14 Januari 2011 - 07:15
Jacqueline:
Fijn te lezen dat je niet veel last hebt van de extreme overstromingen. Succes met het vervolg van je reis -
14 Januari 2011 - 07:41
Ro:
Wat een coole verhalen! Ik ben super jaloers! Maar wanneer gaan we een duikje wagen samen? Ik kijk ook heel erg uirt naar ons tripje in LA en omstreken!
Kusjes! -
14 Januari 2011 - 10:23
Liesje!!:
Hey lieverdje!!
Wat gaaf weer een nieuw verhaal van je te lezen! Nou ik ben en blijf jaloers hoor :P hahaha Maar ja zoals we dan altijd zeggen, verschil moet er wezen ;)
Ben ook echt reuze benieuwd naar je foto's! Zeker van het duiken, miss zie ik dan nog visjes die paps vroeger in het aquarium had zitten, you know ;)
Liefs hele dikke zoen en lees je snel weer!!! -
14 Januari 2011 - 11:23
Willemien:
Hi meissie, gelukkig waren we van te voren al op de hoogte van al je belevenissen en leefden dinsdag en woensdag al helemaal met je mee op je duiktocht. Gisteren op onze terugweg in het vliegtuig nog aan je gedacht met je skydive en helemaal super om te lezen dat je het weer zo geweldig hebt gehad met zowel duiken als je skydive.
Doordat wij 4 uur vertraging hadden door een kapot kerosineslang aan de rechtermoter misten we het vliegtuig in Singapore en werden op een vlucht naar Zurich gezet en verolgens naar Amsterdam en je raad het al.....de koffers waren dus niet omgeboekt en kwamen 3 uur later met een ander vliegtuig. Al met al waren we dus pas om 4 uur smiddags thuis (i.p.v. 8 uur smorgens) waar Maya en Fem met spandoek en appeltaart ons verwelkomden.
Nou kind geniet nog lekker van al het moois wat je nog gaat zien vooral op de Whit Sundays en bedenk dat het warme weer nooit verveelt maar dat we de regen hier nu, na pas een halve dag thuis te zijn, al spuugzat zijn.
Dikke X van ons beidjes
-
14 Januari 2011 - 11:24
Roos:
Wat een gaaf verhaal en wat een top foto's!!! Zal je ons vluchtschema even mailen. Geniet maar lekker verder, het gaat je goed af zo te zien en te lezen. Hele dikke zoen! -
14 Januari 2011 - 16:25
Vicky:
hey chick! Wat klinkt het allemaal nog heerlijk die reis van jou! Zou bijna jaloers worden!! Blijven genieten!!
Xx -
14 Januari 2011 - 20:35
Maaike:
Kitte, we hebben hem hoor de webcam is weer binnen!! kunnen we eindelijk weer een keer skypen dat we elkaar kunnen zien!
je verhaal is echt om jaloers op te worden en wat een foto's weer een ervaring erbij
hup in de pock it!!
liefs XX -
15 Januari 2011 - 12:37
Willemien:
Met je eerste duik lachen jullie om 12.30 in het water??? en jij wil Rens een inburgeringscursus aansmeren???zou mezelf ook maar vast opgeven.
XXX mama -
16 Januari 2011 - 11:24
Annie:
Wat een geweldig verhaal weer en dan te bedenken dat je het echt meegamaakt hebt.Ik vind het prachtig dat je het allemaal durft aange zien ze mij niet eens een vliegtuig inkrijgen, laat staan eruit te springen.Kan j edat filmpje niet op you tube zette.? Dat doen ze nl. op Texel ook.Trouwens, even een correctie op het laatste berichtje van Willemien, je was gewoon het woordje -lagen- vergeten nietwaar? Het moest zijn: jillie lagen om 11.30 te lachen in het water , nietwaar?Nou meis, kijk weer uit naar de volgende belevenissen. xx -
16 Januari 2011 - 15:38
Cobi:
Yo Tjits
Geweldig dat je dat allemaal durft !
en weer een heerlijk verhaal om te lezen
dikke knuf
-
17 Januari 2011 - 18:12
Lucia:
hoi tjits die spinnen waar je het over had zijn die gevaarlijk
en tijdens de sprong zag ik op de foto dat je blote armen hebt is dat niet koud daar zo hoog,
lijkt me wel er gaaf leuk om je zo te zien -
17 Januari 2011 - 20:52
Maaike:
Ik heb mijn taaltoets gehaald!!! whoeeee....ik voldoe aan de eisen!!
londen baby!! -
18 Januari 2011 - 12:43
Yf:
Vet gaaf! Ik wil ook écht nog een keer gaan skydiven en jij al voor de tweede keer, cool! Goed om te horen dat je geen last hebt van de overstromingen, ik had van de week al even zitten kijken met de kaart of het in de buurt was ja.. Geniet van je laatste weekjes OZ! Over 93 dagen zien we je op JFK! xxx Yf
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
