Zo maar wham…in vuur en vlam

Even een paar dagen geleden sinds de laatste update, maar ben behoorlijk druk geweest de afgelopen dagen dat het er een beetje bij in is geschoten. Zit nu in m’m hok tussen hele rekken vol kleding wat we de afgelopen dagen allemaal hebben gesorteerd en opgehangen. Maar goed ik was de vorige keer bij zaterdag gebleven, dus daar gaan we maar even verder.

Zaterdagavond met een groep Vancouver in geweest. Met de skytrain is het ongeveer 20 min voordat je downtown Vancouver staat. We zijn bij de haven uitgestapt en hebben daar wat rond gekeken. Een super gezicht met al die lichtjes. Vervolgens zijn we een stuk omhoog gelopen richting de stad. Ze hebben er wel echt werk van gemaakt. Overal is de stad versierd met lichtjes en leuk aangekleed. Wat mij nog het meest verbaasd is hoe vriendelijk de mensen zijn. Na een goed uur rondlopen zijn we de kroeg ingedoken en hebben we gezellig een biertje gedronken en staan dansen met de locals en in een deze gekke bui zijn we met z’n 11en teruggegaan met een grote zwarte limo...geweldig!! Al met al alweer een zeer geslaagde avond.
Zondagochtend wel een klein beetje opstartproblemen, maar dat hoort erbij. We zijn voor het eerst bezig geweest in ons facilitair hok waar alle crewkleding komt te hangen. Alle crew die tot dan toe was gearriveerd kwamen hun bergen kleding langs brengen, zodat wij dit weer uit konden sorteren. Na een kleine chaos in het begin kwam er met hulp van verschillende meiden toch orde in de chaos. Alle blouses uitgepakt, broeken op hangers, schoenen gesorteerd op maat etc. en ondertussen een beetje kletsen en elkaar leren kennen, want er komen toch telkens nieuwe gezichten bij. Na de lunch mochten we weer aan de slag met tie rips. Mocht er ooit een klus zijn waar je niet helemaal uit kan komen…mijn tip, gebruik een tie rip. Het HHH hangt bijna aan elkaar met tie rips en nog ziet het er goed uit!

Er zijn namelijk om het huis allemaal hekken gezet waar weer doek tegenaan wordt gespannen. Wij dachten dit klusjes wel ff te doen, maar nee. Een paar uur later stond ie strak goed gespannen eindelijk goed, maar onder goed gezelschap van m’n nieuwe matties Rosanne en Marjolein was dit zeer gezellig. Daarnaast hebben wij een soort dorpsmafkees rondlopen, Dirk genaamd die de sfeer er wel in houdt. Rosanne Marjolein en ik zijn dan ook na dit klusje gepromoveerd tot zijn duifjes. Van al dat klussen krijg je toch wel weer trek. Je hoeft hier gewoon niet op je horloge te kijken, want aan je maag voel je wel hoe laat het is.
Na het eten terug naar het hotel, waar we met een aantal hebben zitten kaarten met een biertje erbij en daarna lekker naar bed. Maandag hoefde ik alleen de ochtend te werken, omdat wij al zoveel hadden gedaan en ze iedereen onderhand al een keer vrijaf hadden gegeven. ’s Ochtends nog wel even een paar honderd blouses en broeken voorzien va hangers en op maat gehangen, een meeting gehad met de stomerij die al onze honderden kledingstukken gaat wassen. Verder wat kleine klusjes gedaan zoals het 5 x verplaatsen van een koelkast en rotzooi ruimen.

Na de lunch ben ik op de fiets naar huis gereden en was ik vrij die middag, maar had nog niet echt een plan wat te gaan doen, tot ik bij het stoplicht Joost, Joris en Jeroen tegen kwam. Zij waren toevallig ook vrij en waren van plan om Vancouver in te gaan en ik zou hun dag echt helemaal maken als ik mee ging. Nou ben ik de beroerdste niet, dus ben ik die middag met de jongens op stap geweest. Na een quick change van kleren en een ruil van tassen reden we weg bij het hotel, waar de discussie al begon welke kant we op moesten richting skytrain. Goed voorbereid als ik ben had ik dat even nagekeken. Daarnaast hadden de heren geen plan, geen plattegrond van Vancouver of info, oftewel ik was de tourguide. Aangekomen in city center zijn we door Gastown gelopen. Een ouder gedeelte van Vancouver, met pakhuizen waar nu allemaal winkeltjes in zitten. Vanuit daar zijn we doorgelopen naar het stadion waar over een paar dagen de openingsceremonie is. Die dag bleek de rehearsel te zijn van de openingsceremonie, welke bijgewoond kon worden. Het was dus absurd druk. Via BC Place, waar het stadion ligt, zijn we via de boulevard een rondje gelopen. Zo ligt langs het water ook het Olympisch dorp, dus heb even gezwaaid naar Sven. Omdat wij alle vier in een zwarte HHH jas lopen wordt je overal aangestaard en beginnen mensen een praatje met je om eens te achterhalen waar we toch vandaan komen en wat we hier komen doen.
Het was intussen al half 5, dus hebben we de pas er even ingezet en zijn we doorgelopen naar de count down clock, waar afgeteld wordt tot de spelen. Stelde niet zo heel veel voor, maar wel leuk om even te zien. Vanaf daar door naar Vancouver Look Out. Een soort grote Sky Tower die 175 meter hoog is. Vanuit daar had je ene prachtig uitzicht over de stad. We waren hier tegen schemering, dus we hebben boven gewacht tot het donker werd zodat we alle lichtjes konden zien. Echt een geweldig gezicht!

Na al dat sjouwen was het tijd voor een hapje eten. We hebben Marjolein en Rosanne van de Skytrain gehaald en zijn toen bij een restaurantje in Yaletown, het uitgaans- en restaurant gedeelte, ergens wezen eten…absoluut heerlijk en een gezellig sfeertje. Tegen half 11 zijn we richting hotel gegaan, helemaal kapot maar wel voldaan.

Dinsdag, de tijd begint nu toch wel behoorlijk te dringen. Maandagavond is de laatste groep uit Nederland aangekomen, dus kregen we nog een paar honderd stuks kleding binnen die nog even uitgepakt en gehangen moesten worden. Gelukkig hadden we enorm veel vrijwilligers die kwamen helpen. Iedereen ging toen nog harder ging werken toen de muziek aanging en de liedjes van kinderen voor kinderen werden ingezet. Van “Ik wordt altijd wakker met een wijsje” tot “Op een onbewoond eiland” kwamen allemaal voorbij en werden uit volle borst meegezongen. Grote hilariteit bij het MT, die toch even kijken waar al dat geluid toch vandaan kwam. Uiteindelijk zijn we de hele dag kleding wezen hangen en sorteren en zag het er aan het einde van de dag prima uit.

Na het eten zou de Ozone, waarin het HHH zich bevindt, voor het eerst echt worden gebruikt, want de Olympische vlam zou hier langs komen. Op het voetbalveld naast ons was een groot podium gebouwd en al de hele dag stroomde het terrein langzaam vol. Om 21.00u was het dan eindelijk zover. De drager van de vlam arriveerde in het “stadion”. Ruim 10.000 mensen gingen compleet uit hun dak….echt kippenvel. Met zoveel mensen heb ik er niet veel van kunnen zien, maar alleen erbij zijn was al zo’n gave en unieke ervaring. Maar ja dan weer met zoveel mensen dat terrein af…geen pretje. De Canadezen zijn erg goed in het opleggen van regels en vergunningen, maar hier hadden ze niet goed over nagedacht. Duwende mensen, buggy’s en bijna geen uitgangen. Dus wat doen wij, wij zetten de polonaise in en beginnen met “Daar boven op de berg” en “Viva Hollandia”. Raar dan toch dat je een beetje vreemd wordt aangekeken, niet? Ruim een half uur later waren we er dan eindelijk uit. Waarna ik nog met een paar chinezen op de foto moest. Ze wilde graag met mij op de foto, of dat mocht….dejavu…Beijing? Uiteindelijk lag ik die avond redelijk op tijd in mn mandje

En nu vandaag, voor mij nog heel even woensdag, is het nog een paar uur en dan gaan we eindelijk los. Het is in 1,5 week zo verschrikkelijk hard gegaan en het wordt zo gaaf! De restaurants zijn vandaag ingericht, de tap is aangesloten, alle apparatuur doet het, de oranje schijnwerpers staan op het dak, alle kleding hangt in de rekken, de merchandise shops zijn ingericht en de Royal Flush is klaar. Vandaag de laatste kleding geregelt en daarna Famke, onze artiestenbegeleidster geholpen met het inrichten van de artiesten- en bandkleedkamers. Dus naast alle andere klussen kan ik nu ook Ikea stoelen en tafels monteren, want dat is toch lastiger dan gedacht. Morgen gaan we voor de accessoires shoppen en dan kan Marco komen, want dan zijn we er klaar voor!

Ik ga nu lekker naar bed, want het wordt morgen een lange, maar vooral enerverende dag. Begint nu wel zo verschrikkelijk te kriebelen, omdat je al zolang bezig bent om naar dat moment toe te werken en nu is het bijna zover…spannend!!!

Ik hoop jullie zo snel mogelijk weer te updaten. De komende dagen werk ik van 17.00u tot sluit, dus ik hoop dat ik ergens tijd kan vinden om jullie te vertellen hoe de opening is gegaan. Ik heb wel weer nieuwe foto’s geuploaded. Daarnaast is mijn interview ook terug te vinden in de krant, dus check even: http://www.edestad.nl/page/Plaatsnamen/Ede/Tjitske-Jonker-in-Holland-Heineken.492602.news

Ga nu echt slapen, dus snel.

Dikke x Tjits