Een verdwaalde backpacker???

Mijn mijpaal is gevierd, op naar de volgende in een weekje. Het gaat zo verschrikkelijk hard, de dagen vliegen voorbij, helemaal sinds papa en mama hier zijn. We zijn iedere dag op pad om zoveel mogelijk te doen en te zien. Voordat papa en mama maandag naar Melbourne zouden komen had ik eerst nog 2 dagen voor mezelf in te vullen in mijn meest favo stad van Australie. Rens mag dan wel klagen over Victoria (de staat waarin Melbourne ligt) en de stad zelf. Het zou hier altijd moeten regenen, onaardige mensen oftewel in Rens zijn optiek wil je er nog niet dood gevonden worden. Nou laat ik dat niet zomaar over mijn kant gaan. De mensen in Melbourne zijn super vriendelijk, in tegenstelling tot een hoop in Sydney (inclusief de spleetogen). De stadshart is groter, overzichtelijker en er is verschrikkelijk veel te doen en zien. Waarom zouden ze de Australian Open houden in Melbourne? Juist omdat het de beste stad van Oz is, als het sydney was geweest hadden ze het wel in Sydney gehouden. En nu wetenschappelijk bewezen Rens, ik wil er vanaf nu geen woord meer over horen:
- gemiddelde jaarlijkse regenval in Melbourne: 650 mm
- gemiddelde jaarlijkse regenval Sydney: 1175 mm
En ondanks de vele regen die er dit jaar is gevallen, wint Sydney het nog steeds….dus conclusie: Melbourne is fantastisch en Rens houdt voortaan al zijn commentaar voor zich!!!

Goed de eerste familie discussie is uit de wereld, wees gerust het is niet de laatste.

Zaterdag dus nog even een dagje mezelf vermaken. Ben met de gratis tram en bus de stad in geweest en langs de Australisch oude gebouwen gelopen en gekeken wat leuk is om met papa en mama nog mee naar terug te gaan. Al met al weer een flinke dag sjouwen door de stad, maar wel erg leuk en gezellig aangezien iedereen druk is met de kerstinkopen.

Zondag lekker uitgeslapen en opnieuw weer op pad. Dit keer naar het National Sports Museum geweest. Ben niet zo van de musea en art galleries (waar er genoeg van zijn), maar dit vond ik dan wel erg leuk. Van alles over de Australische sport historie, van rugby, AFL tot cricket, voetbal, paardenraces en tennis. Uiteraard ook een hoop over de Olympische spelen van Sydney…toch elke keer weer fijn zo’n Olympisch, magisch gevoel. In de interactieve game room een poging gedaan tot het spelen van AFL (aussie footbal league), nou daar ligt mn toekomst niet, maar het was wel super grappig.

Maandag was het toen eindelijk zover. Papa en mama zouden om 10.15u aankomen en ik had helemaal uitgezocht hoe ik op het vliegveld moest komen met de tram, trein en bus. Moest bekant net zo laat weg als papa en mama uit Sydney vertrokken. Australie is duidelijk niet ingericht op het openbaar vervoer, mogen we met de NS nog niet eens klagen. Uiteindelijk was ik ruim op tijd op het vliegveld. Stond ik dus ruim een half uur te vroeg te wachten en was ik al tot bijna aan de gate gelopen, komen jut en jul als laatste aanlopen, want ze hadden nog even op hun gemak foto's lopen maken en zagen mij bijna niet staan: "oh ik had je hier nog helemaal niet verwacht, maar pas bij de bagageband”. Weer terug met de bus, trein en tram en onderweg honderd uit gekletst met papa en mama. Was toch wel erg fijn om ze na 3 maanden weer te zien en om ze nu in real live te kunnen spreken ipv over skype. Had papa en mama maar bij mij in het hostel geboekt, was verreweg het goedkoopst en redelijk midden in de stad.

Zijn na een kopje thee en een broodje de stad in gelopen. Voordeel als je al een tijdje in de stad hebt gezeten dat ik alles wel wist te zitten en ik had al een hoop boekjes en foldertjes opgehaald en uitgezocht wat leuk was om naartoe te gaan…oftewel ik heb weer de tourguide uitgehangen.

Voordat we de toerist uit gingen hangen wilden we eerst een huurauto hebben geregeld voor in ieder geval de volgende dag als we naar de great ocean road zouden gaan en voor onze terugreis naar Sydney. Na de eerst 3 bedrijven naar binnen te zijn gelopen kregen we als antwoord dat de auto niet meegenomen mocht worden naar Sydney ivm hoogseizoen. Het zweet brak ons langzaam uit, maar gelukkig kon het bij Hertz wel en werden we erg vriendelijk geholpen. Nou ja vriendelijk, die lui waren zo gek als een deur, maar wij hadden een auto voor t/m oud en nieuw, dus dat was helemaal top en ik was weer eens jonger geschat dan 25, dus mijn dag kon ook weer niet meer stuk. Op naar de toeristische attracties. We waren de straat uit toen papa ineens zegt: “waar is de fototas? Oh nee toch, die heb ik laten staan bij Hertz!” En hij rent terug naar de autoverhuur. Waarop ik tegen mama zeg: “had ie die fototas bij zich dan?” Even terugredenerend kwamen we tot de conclusie dat die fototas nooit het hostel heeft verlaten en dus in een sprintje achter papa aan en die ondertussen al langzaam hetzelfde idee had gekregen. Gelukkig ben ik wel goed voorbereid en had ik de mijne uiteraard wel mee, dus we konden gewoon door. Als eerste door de Carlton Gardens naar de Royal Exhibition Building gelopen. Vanuit door naar St. Patrick’s Cathedral, wat nog best wel een mooie kathedraal was zowel van binnen als buiten. Daarna richting de naast gelegen Parlement Building, waar we om 15.45u nog met de laatste rondleiding mee konden. Dus even snel een broodje gehaald en terug naar de parlement. Weer terug zat de tour ineens vol. Een beetje verontwaardigt en lichtelijk boos omdat we maar terug moesten komen, mochten we uiteindelijk toch nog mee. Een korte rondleiding door het parlement, wat er traditioneel engels uit zag, maar wel leuk om gezien te hebben en de gids wist er een hoop over te vertellen. Daarna door Chinatown richting de winkels gelopen. Ze hebben in de belangrijkste straat een groot warenhuis zitten, Myer, beetje Bijenkorf-achtig. In de etelage hebben ze in ieder raam een scene van de notenkraker nagebouwd met poppen, echt geweldig, mensen staan er voor in de rij om langs de etelage te lopen. Toen zat de maandag er wel bijna op en hebben we de auto opgehaald en boodschappen gedaan.

Dinsdag zou de beste dag van de week worden, dus zijn we naar de Great Ocean Road geweest. Het was met een huurauto veel goedkoper, dan met een tour, dus ik heb het grootste stuk op de Great Ocean Road gereden, omdat ik er al was geweest en wist waar we moesten stoppen. Zijn op het eerste stuk niet veel gestopt, omdat we veel tijd over wilden houden aan het einde waar het spectaculairder wordt. Eerste stop was bij het bord waar de great ocean road officieel begint. Daarna wist ik de plek om Koala’s te spotten weer terug te vinnden, dus hebben we in ieder geval een paar koala’s op de foto. Vervolgens zijn we door Otway’s Rainforest gereden waar we nog veel meer koala’s zagen, dit keer ook wakker, in beweging en schreeuwend en brullend tegen elkaar. Toen kwam Port Campbell toch echt in zicht en waren we ineens bij de Twelve Apostles, waar we zeker een uur hebben rondgelopen. Dit keer foto’s met de zon erop, ook niet vervelend. Daarna naar Gibson Steps waar we het strand op konden en waar een waterstroompje langs de rots naar benenden kwam. Ook weer naar Loch Ard Gorge, The Arch, London Bridge en als laatste the Grotto. Al met al weer een top dag met prachtig weer de hele dag, super foto's en was fijn dat we zelf onze tijd konden plannen en ik kwam nog op plekjes waar ik nog niet was geweest. Heel veel koala's gezien, zowel slapend als in beweging, een nieuwsgierige kangaroo, een echinda (australische egel) met zelfmoordneigingen (hij stak vlak voor mijn auto de weg over) en een slang, die is dood, want papa kon hem niet meer ontwijken met de auto. We waren die avond rond 21.00u weer terug in Melbourne en hebben toen nog even eten gekookt. Aangezien ik mijn job als tourguide zo goed had gedaan mocht ik weer een keer vlees eten, steak!!! Jeeeehhhhh. Vlees is niet te betalen hier, namelijk.

Woensdag hadden we de Rod Laver Arena op het programma staan, daar wordt over een maand de Australian Open gehouden. Helaas mochten we de arena zelf niet in, maar kregen we wel een hele rondleiding achter de schema wat al heel interessant was en Kitte is Kitte niet als er stiekem toch een foto van achter een gordijn de arena in wordt gemaakt, dus die foto hebben we wel!! Na de rondleiding hebben we nog wat over Melbourne park (het hele tenniscomplex) gelopen, helaas liepen we net in een buitje, maar dat mag de pret niet drukken als we toch een tennisbaan op konden om nog wat foto’s te maken. Daarna zijn we via de Botanic Gardens naar Shrine of Remembrance gelopen. Dit is een groot oorlogmonument voor de militairen uit Victoria die in W1 en W2 hebben gevochten. Heel indrukwekkend. Mama stuurt me overal op af om wat te vragen, dus dat doe ik ook braaf. Was helaas iets te winderig en bewolkt om die nog de look out toren in te gaan, maar we hebben nog door de stad gelopen, langs de lelijkste kerstboom ter wereld en nog wat foto’s gemaakt in de binnenstad. Toen moest er nog een nieuwe oplader voor de videocamera worden gekocht. Schrijf je hem even op Maya voor papa voor Sinterklaas volgend jaar: een fototas met een videocameraoplader. Waarom een camera oplader? Aan het einde van de dag op de Great Ocean Road is de batterij van de video camera leeg. Papa had 1000 reserve batterijen meegenomen, maar wel van een ander type camera, die paste dus niet en de oplader die hij had meegenomen was voor die verkeerde batterijen. Tata een nieuwe oplader rijker.

Donderdag hebben we Melbourne verlaten en zijn we richting het zuid-oosten gereden. Met een paar stopjes onderweg en dwars door een natuurgebied gereden. Aangezien we 500km moesten rijden hebben we niet veel gestopt. Onze kangaroo jacht was ook een kleine mislukking. Overal borden langs de weg, maar geen kagaroo gezien. Daarnaast hebben ze het meest geweldige bord: Powernap area!!! Ze hebben gewoon een speciaal bord waar ze je adviseren om een powernap te nemen als je je slaperig voelt. Geweldig toch.

Aan het einde van de dag waren we in Lakes Entrance. Dit dorpje ligt op een landtong omgeven door een binnenmeer, lagunes en de zee. Echt super mooi. We waren 's avonds een beetje te laat voor foto’s, dus dat hebben we vrijdagochtend nog even gedaan, voordat we richting het noorden zouden rijden. Ook nu weer ruim 400km te rijden, dus weinig gestopt en uiteindelijk waren we om 16.00u waren we in Canberra. Bij de tourist info geïnformeerd voor een motel en dat meteen geregeld.

We hadden geluk met ons appartementje. Aangezien de vakantie hier is aangebroken vertrekt iedereen de stad uit en konden wij in een riant (vier sterren) appartement midden in de stad. Loop ik weer rond met mijn backpack op, hebben ze daar vast nog nooit eerder gezien. Rens is die avond ook overgekomen uit Sydney en mama had hem even van de bus afgehaald terwijl papa en ik met krommende tenen zaten te internetten bij de Mac (een verbinding zo traag als dikke stront de berg op). Terug in ons "nederige" onderkomen moesten Rens en ik slapen op de bank in de huiskamer. Maar dat maakt alles goed voor de rest van het appartement. Balkon, badkamer met wasmachine (dus de gehele inhoud van mn tas in de machine), een aparte slaapkamer voor papa en mama, keuken en dan de zitkamer waar Rens en ik slapen. Zo luxe zal ik er niet meer bij zitten.

De volgende ochtend hebben we na 5 dagen vroeg op een beetje uitgeslapen en zijn we uiteindelijk rond 11u richting het parlement building gereden. Canberra is de hoofdstad van Oz en dus zit hier het nationale parlement, in tegenstelling tot Sydney of Melbourne wat veel grotere steden zijn. Aangezien ze er een kleine 100 jaar geleden zelf niet uit konden komen hebben ze een nieuwe hoofdstad gecreëerd. Melbourne was op dat moment de stad waar de nationale regering was gevestigd, maar Sydney werd weer eens jaloers op Melbourne (uiteraard)…tja en wat moet je dan??? Nou ja ruimte zat, dan maar een nieuwe hoofdstad ergens halverwege…Canberra dus (blijkbaar ozzie logica). Het Parlement House is een immens gebouw, gebouwd op een heuvel, althans het was een heuvel, die hebben ze grotendeels afgegraven. Had al meerdere malen gehoord en gelezen dat het de moeite waard was om naar binnen te gaan en om een guided tour te doen. Deze begon pas om 1.00u, maar er was voldoende te zien binnen, dus belsoten we om gewoon naar binnen te gaan en zelf eerst rond te gaan lopen. Uiteraard weer door detectiepoortjes, tassen door de x ray. Niks aan het handje, dus wij binnen. Jassen uit en in de tas proppen. Toen zette papa zn rugzak neer en hoorde we ineens gerammel. Alsof je een glasbak leegt….jawel de lege wijnfles en lege bierflesjes zaten er nog in en waren we vergeten weg te gooien. “Enigszins” (is een klein woord hoor) geïrriteerde papa, omdat de mannen bij de x ray dit vast hadden gezien en zich er vast om hadden gescheurd…nou pap dat hebben wij ook gedaan voor de rest van de dag!!! Bedankt!!! Dus de fototas, met oplader en glazen fles kunnen alvast gemaakt worden voor sinterklaas.

Goed alle grapjes waren gemaakt en we konden. Uiteindelijk bijna 3 uur rondgelopen en een tour gehad van een zeer bijdehante, gepensioneerde tante…fantastisch. Het gebouw (heeft ooit 1,1 miljard gekost) is immens, indrukwekkend, een keer niet Australische oud, maar gewoon super modern.

Tweede attractie van de stad is de Australian War Memorial, waar we ook alle vier nog graag naartoe wilden, dus daar zijn we na een pit stop bij de Subway naartoe gereden. Voor degene die ooit in Washington DC zijn geweest, het parlement en War Memorial zijn gebasseerd op die van Washington, waar net als in Canberra, de War Memorial tegenover het parlement ligt en waartussen een laan ligt die beide in verbinding met elkaar stelt. De War Memorial is indrukwekkend en imposant hier. Met een tombe van de onbekende Australische soldaat, een enorm ondergronds museum over beide wereldoorlogen waarin Australie in betrokken is geweest (dankzij het feit dat ze kolonie waren van Engeland). Om 17.00u was de sluitingsceremonie waarna we nog buiten foto’s hebben gemaakt en nog even terug zijn gereden naar het parlement voor foto’s zonder mensen erop (hou ik van). ’s Avonds zaten we ineens sinds 4 maanden weer met zn vieren aan tafel. Best wel een geluk dat we in zo'n positie zitten. Na de plannen voor de volgende dag te hebben gemaakt mocht ik weer heerlijk naast Rens liggen op de bank, zonder dekens uiteraard, want die trekt meneer heerlijk over zichzelf heen.

Zondag had papa engels ontbijt gemaakt met gebakken eieren, bacon, tomaat…super lekker!!! Toppie gast! Daarna zijn we opweg gegaan richting de kust. Bij Peddle Bay was het dan eindelijk raak. Vlak aan het strand spotte ik ineens een kangaroo, waarna ik 10 min later de anderen hun interesse had, bleek er een hele groep te zitten. Allemaal in complete chill stand in de zon liggend en zelfs eentje met een baby Joey in de buidel, die er half uit kwam. Echt super schattig. Na een 1000 fotoshoot vervolgde we onze weg naar het noorden. Helaas begon het weer steeds minder te worden (dat krijg je met zoveel jaarlijkse regenval natuurlijk, naarmate je dichterbij Sydney komt) en stonden we bij Jervis Bay toen het begon te druppelen. Maar snel weer de auto in en op weg naar Sydney, waar het alleen maar harder aan het regenen was. Deze coureur is dwars door Sydney naar huis gereden, waar we tegen zevenen weer waren.

Papa en mama zijn een paar uur geleden vertrokken naar Newcastle, waar ik morgen met de trein naartoe ga en we met z’n drieën verder richting Brisbane gaan, want vanochtend hebben we eindelijk accommodatie weten te vinden voor het kerstweekend, wat nog een hele zoektocht was, maar toch gelukt. Dit jaar geen witte, koude kerst, maar in de zon, aan het strand aan de Gold Coast. Geen kalkoen, maar kangaroo van de BBQ. Moet helaas alle kerstliedjes missen, de sneeuw, all you need is love…maar een zonnige, warme kerst is voor de verandering ook niet erg!!! Opnieuw een top appartement, aan het strand en rare gezichten bij de receptie als ik met mijn backpack kom binnen lopen...het backpackers leven is zo wel vol te houden;).

Liefs,
Tjitske